Dat zit wel Snor

Misschien is het omdat ik nog jaren nadat het uit de mode was, nog haar onder mijn neus had. Maar waarschijnlijker zit de aantrekkingskracht van de Snor in het feit dat je ‘m regelmatig hoort, maar nooit ziet. Laat staan dat je er een foto van kunt maken.
En de laatste dagen heb ik bij de natuurplas drie keer gezocht naar de Grasmus, ook zo’n soort waarvan ik alleen slechte foto’s heb. Vandaag, onder een prachtig zonnetje, kwam veel goed.

Ik had Robert van der Meer een rondje Zeeland beloofd, maar het weer en de vakantiedrukte daar hielden me tegen. Waarschijnlijk mis ik daardoor een paar nieuwe soorten….maar dat weet je nooit van te voren. We rijden een rondje ten noordoosten van Woerden.

Het kan niet op met het aantal soorten, dus ik beperkt me maar een beetje. Eerst naar het Landje van Geijsel bij Ouderkerk aan de Amstel. Er zijn opvallend veel Kemphanen en Grutto’s. En een Temmincks Strandloper! Ver weg, dus alleen een slechte foto. Verder nog een Goudplevier, een stuk of vijf Bosruiters, een paar Witgatjes en een Kleine Plevier. In de kant struinen een paar Graspiepers. Een leuk begin dus.

We rijden door naar Waverhoek. De eerste Lepelaar en een stel Zwarte Sterns vallen het eerst op. Een paar Buizerds en een mooie Bruine Kiekendief-vrouw patrouilleren over het gebied. De eenden zijn er: een Pijlstaart, Zomer- en Wintertaling, Bergeenden en veel Wilde Eenden, natuurlijk. Opnieuw vinden we Witgatjes, en nu ook de Groenpootruiter en de Zwarte Ruiter. Een enkele Bontbekplevier zit wat ver weg voor de foto (staat wel op Waarneming.nl, als bewijsplaatje). Maar de pracht komt van de Kluten, die prachtig zwart-wit contrast maken. Bijna niet goed vast te leggen, maar mooi!

Eén van de aanwezige Kleine Mantelmeeuwen vliegt op met een kikker in de snavel. Zie je ook niet elke dag. De Lepelaar krijgt ruzie met "iets" in het water, ik vermoed een grote vis.

Het is dus prachtig vertoeven, maar het is pas het begin! We rijden, onderweg naar de Groene Jonker, even naar De Kwakel waar Robert me binnen een minuutje de Iberische Tjiftjaf wijst. Ziet er gewoon uit, maar er is er maar één van in Nederland. Een echte zeldzaamheid dus.

En dan de Jonker: eerst even zoeken naar de Steltkluut, die daar sinds eergisteren zit. En ze zijn er nog, vier maar liefst. Robert vindt ze in de buurt van de twee Chileense Flamingo’s. Helaas zitten ook deze vogels te ver in het gebied: goed te doen met de telescoop, maar voor de foto is het echt te ver. Dus, terwijl Robert het gebied bespiedt, ga ik een poging doen om de Snor op de plaat te krijgen. Nou probeer ik dat al jaren, maar verder dan ‘m horen en heel kort te zien ben ik niet gekomen.

Maar, nadat ik een stel baltsende Dodaars in zomerkleed spot én vastleg, vind ik een Snor die meewerkt. Nadat ie ongeveer tegen me aan vliegt, poseert de bruine vogel met zware "broek" in het riet op een paar meter afstand. Niet makkelijk voor de autofocus, maar het lukt soms de stengels te ontwijken. Ik ben erg blij met het resultaat.

Leuk detail: het spinnetje aan de snavel

Huppelend vis ik Robert weer op, en doe nu ook een poging voor de Grasmus, die we bij het parkeren van de auto (open dak vandaag!) al kort zagen. Het beestje vliegt wat rond, en verstopt zich veelvuldig. Ik krijg uiteindelijk twee vrije schot-kansen die ik benut: Eindelijk!

Een paar bijzondere vogels, en een stel prachtige. Maar voor de fotograaf in mij is de Snor de bijzondere vangst! Wat een heerlijke trip, gewoon in Midden Nederland….