Overzichten vogels en foto's

zaterdag 28 november 2015

Bevroren

Even een uurtje in de Waverhoek wandelen, ondanks de kou. Er even uit..... Midden op de zaterdagmiddag. Lekker! En er is iets te doen: in de Waverhoek zit een Dwerggans. Niet nieuw voor mij of de regio, maar toch best zeldzaam in Nederland. De moeite waard dus.

Eerst tref ik Anja en Gert Vonk. Gezellig! Gert weet waar de gans zit, dus dat is een makkie. Op een meter of honderd, tussen de Grauwe Ganzen en de honderden Wintertalingen en andere eenden, slaapt, poetst en ruziet de Dwerggans, met het typerende gele oograndje.




Ik wandel nog even het riet langs, samen met Gert. Op zoek naar Baardmannetjes die we wel horen maar niet zien. Plots vliegt een Roodborsttapuit op, die als een Torenvalk boven het riet blijft hangen. Een seconde of tien. Lang genoeg om te richten en af te drukken.


zaterdag 21 november 2015

Topdip

 

Normaal maak ik mijn blogs op dezelfde dag, dus direct. Gisteren niet. Omdat ik direct na thuiskomst weer op pad moest om te spelen met de band. En daarna was het alweer de volgende dag.....

Gisteren vroeg op, om alsnog samen met Gert de rit te maken naar Terschelling, naar de Woestijngrasmus die daar een week heeft gezeten. Inderdaad..... Als dit blog begint met foto's van een Vink, een Huismus en een Groenling, dan is er iets niet helemaal volgens plan gegaan.

We reden om zes uur weg, namen de boot van half negen samen met een stuk of tien andere vogelaars die niet eerder konden, en stonden om half tien op de plek waar de vogel zich tot op pasfoto-niveau heeft laten fotograferen. De vogel zat niet meer op die plek.
Samen met Gert heb ik gezocht tot we de boot weer op moesten, uren lang met af en toe pauze omdat het weer soms ook bedroevend was. Allemaal niet best voor een eerste bezoek aan Terschelling. De beste waarneming was een Zeekoet, ver weg in de haven. Al met al een stevige dip; een nat pak, weinig goede foto's en geen nieuwe soort. En gezien het verleden zal de kans om deze soort nog eens in Nederland te zien zo maar jaren op zich laten wachten.


We zijn even na de middag weer op de boot gestapt, de langzame. Dat gaf in elk geval de kans nog wat plaatjes te maken van de vogels op het wad. En van het weer. Een groep zeehonden met jongen op de zandbanken van Vlieland en een grote groep Toppers (nee, niet die: de eenden!) als hoogtepunten.






Koud en nat kwamen we weer aan in Harlingen, met daarna de rit naar Woerden met een enorme file bij Amsterdam. Ik was iets te laat bij de band,  om lekker de dag van mij af te meppen....


zaterdag 14 november 2015

Keuzes maken

Het is lastig kiezen vandaag. Stormvogeltjes langstrekkend aan de kust? Woestijngrasmus op Terschelling? Of toch maar de eerder gedipte Waterspreeuw? Die! Ik kan niet zo goed tegen dippen.

En dus rijd ik weer naar Zutphen. Tussen een sluis en de spoorbrug ligt een soort forellentrapje waarop de vogel vaak zit en duikt, op zoek naar kleine beestjes. Alleen als de trein langskomt, vliegt de vogel onder de sluis, op een paar meter afstand.


Net als de vorige keer dat ik een Waterspreeuw in Nederland zag, toont ook deze vogel zich op een paar meter afstand. Prachtig om te zien!






Ik weet dat er regen aankomt, en toch ga ik even langs Kootwijk om een beter plaatje te maken van de Grijze Wouw. Ik heb die vogel wel eens op de plaat gezet, maar het moet beter kunnen. En daarnaast: dit is echt wel één van de mooiste rovers! Dus altijd leuk om te zien.

Als ik de wandeling (zo'n drie kilometer) achter de rug heb, regent het. En het is donker. En de vogel zit ver weg. Het zit niet mee..... Gelukkig vliegt de Grijze Wouw nog even op om een muisje te vangen, en met enorme ISO-waarde en dus veel ruis weet ik een paar plaatjes te maken. Bewijsplaatjes.



Halverwege de terugwandeling vind ik nog een Klapekster in een boom. Ook daarvan maar een plaatje gemaakt. Maar ja, het is bijna donker.....



zondag 8 november 2015

Tip

Ik slaap vandaag lekker uit, en pas na de middag zie ik een waarneming van Huib de Rooij die -ook weer door een tip van een collega- in Linschoten een paar mooie plaatjes heeft gemaakt van een stel Ransuilen. Leuk om op een warme november-middag te doen: Ransuilen fotograferen.

De plek blijft een geheim, om de uilen en de buurt niet te veel te verstoren. Al lijken de uilen zich niks aan te trekken van mij of de gillende kinderen om ons heen. Het is geduld hebben totdat de ogen eindelijk even open gaan, en mijn positie zo is dat er geen takken in beeld zitten. Maar dan heb je ook wat!



Best leuk, zo met tegenlicht