Overzichten vogels en foto's

dinsdag 30 december 2014

Goudzoeker


Heerlijk die vrije dagen. Tussen de familie-bedrijven door neem ik tijd om even lekker te wandelen met de camera. In Houten op zoek naar de Goudvink, bij Vlaardingen de Rietputten door op zoek naar de mooiste foto van de Baarmannetjes, en vandaag rond ik de Waverhoek.

Die Goudvink vind ik niet, en de Baardmannetjes blijven zo diep in het riet dat een foto er niet in zit. Gelukkig is de bijvangst best aardig: De Grote Zee-eend in het binnenland, en de bewegelijke Vuurgoudhaan die nu eens wèl op de plaat komt.



Drie maal de Vuurgoudhaan
Stormmeeuw
Goudhaan
Boomkruiper met prooi
Staartmees
In een vijver in Houten spettert een witte eend met tegenlicht, en dan moet je een plaatje maken.


Watersnip
Vrouwtje Grote Zee-eend
Voordeeltje van de kou: ijs
De vogel die ik nu overal tegenkom: de Roodborst
Sinds een paar dagen loopt een Koereiger rond bij Waverveen. Marianne Wustenhoff meldt de vogel nauwkeurig (Nieuwe regiosoort voor deze sympathieke ganzenzoeker) zodat terugvinden niet moeilijk is. Als ik aankom op de plek staat het kleine reigertje een paar meter van het hek naast de weg. Voorzichtig schuif ik mijn lens door het (open!) autoraam naar buiten. De reiger is zo dichtbij dat die maar net op mijn beeld past.




Knipoog van een Koereiger (let op oogvlies)

Ik tref Marianne en de familie Van Der Meer nog even. Robert wijst ons nog even een Kleine Rietgans aan die te ver zit voor een foto. Een Koereiger (tweede in de regio voor mij) en een Kleine Rietgans (toch ook behoorlijk zeldzaam in onze regio!) op één dag, da's een leuke score.

Nog 1 dag om de jaarlijst te vullen....



donderdag 25 december 2014

Onze uiltjes

Want dat zijn het toch wel, na al die jaren: onze Steenuilen, aan de rand van de wijk waar ik woon. Veel wandelaars, veelal collega-hondenuitlaters, weten ze nu wel te vinden. Soms. Want heel vaak zitten ze verscholen in hun boom. Je kunt er zo maar een week of wat tevergeefs langsgaan. En heel soms zitten twee uiltjes in het zicht. Net als zo vaak rijd ik na het familiebezoek even langs de plek, en zie dat een uil op het dak, en een uil op het hekje zit. Ik sluip buiten hun zicht steeds wat dichterbij, buig mij om het hoekje van de schuur waarop/naast ze zitten, met de camera in de aanslag. De uilen kijken mij streng en nieuwsgierig aan maar blijven wèl zitten: dat is wat je wilt! En telkens als ik buig, buigt de uil op het dak mee.






 Ze blijven leuk, onze uiltjes!

dinsdag 23 december 2014

Toppertje II

Niemand thuis, en best aardig weer. Ik pak mijn spullen en rijd naar Flevoland, naar het Veluwemeer. Daar zit een groep eenden waarin een Kleine Topper schuilt, een bijzonder zeldzaam neefje van Topper, die in de winter aan de kust veelvuldig voorkomt. Maar deze Amerikaan dus niet. Die zag ik pas één keer eerder, en toen had ik alleen een bagger-foto. Vandaar.


Nou vind je zo'n eend niet effe snel, in een groep Kuifeenden (zwarte kop) en Tafeleenden (grijze rug) en al helemaal niet als het golft. En het golft! Het mooie weer van Utrecht zien we in de verte, maar hier is het koud en het waait stevig. Het is net kermis: je ziet het eendje, je ziet het eendje niet. Er is een man of tien aan het zoeken, en hier en daar roept iemand dat "ie daar zit" maar aanwijzen en terugvinden lukt telkens niet.


Ik tref Rob Martens, de "Kleine Kiekeboe" en goede vriend. Voor hem is de Kleine een nieuwe soort, en ook hij zoekt fanatiek. Ik staak na een uurtje of anderhalf: het is koud en een goede plaat zie ik niet gebeuren. Ik loop daarom terug naar mijn auto, gevolgd door Rob. Ik zoek de Krooneenden, een stuk of vijf, nog even voor een foto, en dan tref ik een grijze eend met zwarte kop. Zou het? De eend zit toch wel een tweehonderd meter van de plek waar anderen deze eend zeiden te zien, en er hangen ook nog een paar hybride beesten rond.



Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik nou precies op de foto heb, en ik voer deze eend als "onzeker" in op Waarneming. Als ik mijn foto's vergelijk met andere die wel "zeker" zijn, moet dit de Kleine Topper wel zijn. 




Nou, duimen maar.... De specialisten zullen er binnenkort wel iets van vinden. (Is ondertussen gebeurd: het is een Kleine Topper!) Ik wandel nog een poosje in het bos van Bremerberg waar ik omgeven word door Goudhanen. Ze komen tot op een paar meter, maar een lekkere foto zit er door de duisternis niet in.

Door de polder rijd ik naar huis, prachtige natte uitgestrekte akkerlanden met hier en daar een mooie pluk Wilde en Kleine Zwanen. Een leuk middagje windhappen weer!


maandag 22 december 2014

Zandstralen

Je moet wat, met dit weer. De woeste wind beleven doe je het beste aan de kust. In Scheveningen, samen met de jongste en de hond. Geen vogeltrip, al zijn de Dodaars en een Kuifduiker best leuk. Het gaat vandaag om de wind. De wind die samen met het zand ieder stukje blote huis teistert. De wind die vogels doen stilstaan in de lucht, die golven laat beuken op het basalt. Die kite-surfers tientallen meter de lucht in helpt (die lui zijn niet goed, hoor). Uitwaaien dus.


Russel heeft het leuk (?)


Jawel!





Oh, ohohoo Den Haag

zaterdag 13 december 2014

KWAK

In de ochtend ga ik even naar het wijkwinkelcentrum omdat ik daar een paar vreemde vogels heb gezien: bijna witte Kauwen. Het kost mij een half uurtje (waarin mijn lief ondertussen de weekendboodschappen doet) om de vogels te vinden. Onderweg pik ik wat neefjes op waaronder de Gaai.





Blijkbaar zit in dit stuk Woerden een bloedlijntje wit in de vogels.

Na de lunch bel ik vriend Gert Vonk, die ik door wederzijdse drukte al een poosje heb gemist. Ik moet nog wat sleutelen aan zijn fotobewerkingsoftware, maar eerst gaan we even op zoek naar de jonge Kwak die bij Schoonhoven in een boom zit. Met de vriendelijke hulp van de terreineigenaar lukt het aardig foto's te maken van de jongeling die wat verloren in de dreigende regen zit. Toch wel bijzonder in december.




Gert wil dan nog even naar Polsbroekerdam om de Ruigpootbuizerd op te zoeken. Onderweg in de polder vind ik een Groene Specht, zo gewoon maar vaak zo onvindbaar. Het wordt dan al wel redelijk duister, maar het lukt om de vogel te spotten. Ook lukt het de Ruigpoot (weer) in de kijker te krijgen. Die lijkt onze kant op te komen, en tijdens ons "sprintje" naar de beste positie glijdt Gert uit; vol in de bagger (KWAK). Als goede vriend kan ik daarom natuurlijk niet lachen, en zet de stoelverwarming liefdevol voor hem aan..... Met een doekje over de stoel.....


Bij Gert thuis stel ik zijn software in, en dan blijken de foto's van de Ruigpootbuizerd ook nog niet best. En toch was het een vermakelijke middag.