Overzichten vogels en foto's

zondag 28 november 2010

Vorst

Vanmorgen was het prachtig in de polder, al moest je eigenlijk wel een beetje doorbuigen om het goed te zien: ijskristallen. Ik moet er even voor terug omdat ik, tijdens het rondje-hondje samen met buurman Ad (een trouwe lezer!) alleen een compact bij me heb, en de kristallen vragen om een echte macrolens.

Ik heb geen echt excuus om niet in Limburg te zijn om de Rotskruiper te bekijken, behalve dan dat het nog niemand is gelukt er een goede foto van te maken. Geen echte twitcher dus als er geen plaatjes bij horen. Misschien als ie nog even blijft, later deze week? Er zit wel vaak een Oehoe naast......
Terwijl voor me in de polder een Grote Zilverreiger zit, probeer ik vlak naast een wat opdringerige Knobbelzwaan de pracht van het mini-ijs op de planten vast te leggen met een macrolens. Uit de hand, dus ik heb heel wat pogingen nodig. Een statief halen was natuurlijk een efficientere oplossing geweest. Toch een paar plaatjes. 
  
Het heeft natuurlijk niks met vogels of ritme te maken, maar mijn oude kristallenhobby komt even boven. En ik heb ook niks met katten -als honden- en vogelliefhebber wel logisch- maar deze kwam me zo aardig kopjes geven op het pad naast de polder én hij ging er echt voor zitten. De ware details zie je als je op de foto klikt en dan het vergrootglas gebruikt. Let op het oog. (terugkomen doe je door "back" te klikken, linksboven in de browser)
Het ziet er naar uit dat de vorst even blijft: 's morgens even bukken en de natuur toont zich weer eens op een andere manier....

woensdag 24 november 2010

De vorst komt er aan!

Kijk maar naar boven. De ganzen vliegen echt alle kanten op. De hele dag zie ik groepen Kolganzen en Grauwe Ganzen bijna willekeurig naar noord én zuid vliegen. Wordt  het nou winter, of toch niet? Misschien weten zij het ook niet?

zondag 21 november 2010

Scheveningen op zondag

Even de hond uitlaten, samen met vrouw en dochter. In Scheveningen zit bij de haven een Kuifaalscholver die ik graag wil fotograferen. Tegen de middag stappen we in de auto voor het loopjetussendemiddag.
Aangekomen gaan de dames en de hond lekker het strand op, en ik kies voor de pier bij de haven. Er zijn heel veel vissers en een paar vogelaars die lekker in de zon de wind trotseren. Op de enorme keien zitten grote groepen Steenlopers en Paarse Strandlopers. Die zijn het bekijks wel gewend en blijken patat te eten. Voordeel: foto's maken is lekker gemakkelijk, al probeer ik het mensenvoer buiten de platen te laten. Op een paar meter maak ik dus mijn serie Steenloper:
 
 Terwijl ik bezig ben met de groepjes landt een Oeverpieper vlak voor mijn lens. Klik.

Mooi meegenomen, want meestal moet je deze diep in de oevers zoeken. Ondertussen wandel ik naar de haven waar ik de Kuifaalscholver hoop te vinden. Langs de golfbrekers wandelt een Drieteenstrandloper, bijna wit in deze tijd.
In de haven zitten een stuk of tien Aalscholvers, maar de Kuif herken ik niet. Bij toeval tref ik Frank van der Meer die, naar blijkt met broer en vader, ook naar de Kuifaalscholver zoekt. We zien 'm niet, maar ik had eerder een paar foto's van verdachte exemplaren gemaakt, en die stuur ik op naar de familie Van Der Meer zodat ze even kunnen vergroten (op dit moment komt een mail binnen van de heren, even kijken.....). De uitslag: zou kunnen......... Dit is de foto waar ze/ik/jullie het mee moeten doen. Wie het weet......... (Naschrift: administrator Garry Bakker herkent in deze foto zeker de Kuifaalscholver. Missie geslaagd!)
En als je dan toch aan de kust bent: even Meeuwen op de plaat zetten. Ze eten de frieten bijna van je bord, dus een beetje portret moet wel lukken. Onderstaand een volwassen Zilvermeeuw, een Kokmeeuw en een jonge Zilvermeeuw.
 

Ik loop met Peter en zijn jongens nog even het havenhoofd op om de groepjes Paarse Strandlopers en Steenlopers nog een keer te schieten. Ondertussen zijn ook de Drieteenstrandlopers daar geland.
 
Ondanks de drukte die een zondag in Scheveningen nou eenmaal betekent, gaan we lekker uitgewaaid en met een hoop plaatjes op de kaart weer naar huis. Op naar de vorst.......

vrijdag 19 november 2010

Witkopzwartbuikwatermees

Een dag vol contrasten, in de vogels en in het weer. En wat een prachtdag, met oude kennissen en nieuwe soorten voor mijn lijst!
Ik begin met een rit naar Vogelenzang, waar in de Waterleidingduinen een stel Zwartbuikwaterspreeuwen is gezien. Redelijk zeldzaam en prachtig om te zien. De laatste dagen zaten de vogels ook nog lekker dichtbij de ingang. Ik loop dus snel naar de betonnen beek waaraan de waterspreeuwen vissen, of eigenlijk meer "kreeften". Onderweg sta ik meer dan eens oog in oog met de alom aanwezige Damherten.
Bij de beek aangekomen, tref ik vooral rust. Niemand! Terwijl ik juist in zo'n groot gebied hoopte op medestanders. Heel alleen volg ik de loop, en vind heel lang niks. Nou ja, een Klapekster is toch ook leuk, maar niet nieuw.
Halverwege het gebied ontwaar ik mensen met verrekijkers, eindelijk, want ik krijg het door de bepakking redelijk warm zo in het zonnetje. Bij de mannen aangekomen blijkt één van de spreeuwen-de ander wordt niet gevonden- net weggevlogen: "die kant op" betekent verder het gebied in, of wachten..... Ik doe de extra kilometer tot het eind van de stroom. En daar zit ie. In de schaduw, zeker niet op het gemak. Ik schiet snel wat plaatjes want de lichaamstaal zegt dat ie niet lang blijft zitten. Gelukkig vliegt het beestje nog even op het bruggetje waar de zon schijnt, om vervolgens te verdwijnen. De vogelaars zwermen uit om te proberen de Zwartbuikwaterspreeuw terug te vinden, maar dat lukt niet. Nogal een verschil met de verhalen die ik heb gehoord: de beestjes zaten de afgelopen tijd geweldig te poseren..... Na een uur lopen heb ik vijf minuten contact gehad. Wachten op een tweede kans, of niet?
Ik heb meer op mijn programma, dus begin ik de aftocht, in het zonnetje, dat wel. 
 
 
Onderweg naar de uitgang zie ik nog een Klapekster en er poseren mezen en Roodborsten. In een wat groter kanaal fotografeer ik twee Grote Zaagbekken (matig) waarvan ik nog geen plaat op Waarneming had. 
 
Ik ga naar Katwijk, waar in een parkje grote winst te halen is: Bladkoning en Witkopstaartmees als nieuwe soorten, Zwarte Mees, Vuurgoudhaan en Groene Specht als nieuwe fotosoorten. In het Ridderpark, waar de lucht ondertussen zeer betrekt, tref ik Frank Coenjaerts die al een poosje rondwandelt, maar "niks" heeft gevonden. Nou ja, hij weet me wel de weg te wijzen naar de Vuurgoudhaan, die ik vervolgens slecht fotografeer. In de toppen van de bomen vinden we Zwarte Mezen en gewone Staartmezen, en nog een enkele Goudhaan. We lopen een poosje samen op, op zoek naar de Blako en de Witkop, maar nee.
Frank moet naar huis, en het begint te regenen. Jammer als je zoekt naar hele kleine vogeltjes. Samen met een paar andere vogelaars loop ik kriskras door het park, af en toe schuilend in de auto. Opeens vliegt een groepje staartmezen het parkje uit om in een straatje in een boom te parkeren. Witkoppen! Ik waarschuw de anderen en sprint (....) er op af. Wat een prachtbeestjes, zelfs bij slecht licht.
Zonder staart
 
In het groepje zitten maar liefst drie soorten: de gewone, een witkoppige(een ondersoort die nog wat donker op de kop heeft) en de echte Witkopstaartmezen. Eén van de Witkoppen blijkt de staart te missen, wat wel een koddig gezicht is.
Als een Sperwer een aanval doet op de groep, slaat de schrik even toe, maar de jager mist. De groep gaat er wel vandoor.
Ik post nog een poosje bij de bomen waar de Bladkoning eerder is gezien. Een oudere vogelaar ziet 'm als eerste, en ik kijk mee. Het minibeestje is in een paar seconden spoorloos verdwenen in de bladeren, die hier aan de kust nog aan de bomen zitten.
Het zeikt ondertussen, dus de laatste etappe, naar de Taigaboomkruiper in Wassenaar, sla ik over. Ik ging voor vier soorten op pad, en vond er drie. Zowaar een leuk resultaat!

zondag 7 november 2010

Drie, vier.....

Het is me wel een weekje.... Ondanks het weer kan ik als vogelaar en fotograaf alleen maar blij zijn. Vier nieuwe soorten, en van drie prima foto's en twee vogels zijn zo mensvreemd dat ze bijna op je schoot komen zitten. Gelukkig maar, want de contrasten zijn met dit weer zo klein dat het gokken blijft met de belichting. Maar, met zo'n tweehonderd foto's van de bijzonderheden alleen, zit er toch genoeg moois bij. 
Vandaag naar Stellendam, nog net Zuid Holland. Daar zit de Woestijntapuit, verdwaald vanuit Noord Afrika. Aan beide zijden van de pier waarop de vogel zit is ook van alles te vinden: groepen Bonte Strandlopers, Middelste Zaagbekken, Brilduikers, Rosse Grutto's, Wulpen en Tureluurs, en ook grote groepen Aalscholvers en Grote Mantelmeeuwen.
Maar ik kom voor de Woestijntapuit. Samen met een hele groep vogelaars maken we plaatjes vanuit de auto, op ons buik op de grond en wandelend. De vogel vindt het allemaal prima en hupt vrolijk rond, alleen opvliegend als iemand echt te dichtbij komt. Dat geeft dan in elk geval nog wat variatie in de achtergrond.

 
 
 
 
Het aardige aan medestanders is wel dat je zo veel van ze kan leren, en ze zien soms dingen die ik alleen niet eens had herkend. Twee overvliegende IJsgorzen bijvoorbeeld. Ik geloof de omstanders graag als ze de gorzen nawijzen, want die had ik nog niet op mijn lijst..... Dat maakt vier nieuwe soorten binnen een week(Citroenkwikstaart, Rosse Franjepoot, IJsgors en Woestijntapuit. Ik stijg in de lijst). Als ik weer vertek pak ik nog een voorbijvliegende Wulp en een paar Brilduikers in de haven mee en ga nog even op zoek naar de Buffelkopeend in Barendrecht. Onderweg zie ik weer grote groepen ganzen in de polders met de bijbehorende roofvogels, vooral Buizerds.

Nou zit die eend er bijna altijd, maar nu vind ik alleen Tafel- en Kuifeenden. Maar dat mag de pret niet drukken!(Ik plaats gewoon een oude foto: ik had 'm al....).
Morgen weer aan het werk.....

zaterdag 6 november 2010

Rosse Franjepoot

Opnieuw een heerlijk dagje regen. Een prima dag om op zoek te gaan naar een nieuwe soort, grijs, zwart en wit, dus waarom zou je zon wensen? Eigenlijk wil ik ook wel naar de Woestijntapuit, maar heb niet zo veel tijd en het is toch een stuk verder weg dan de Starrevaart bij Leidschendam. Dat ik telefonisch van Peter hoor dat de tapuit "bijna tegen 'm aan vliegt" doet me wel twijfelen, maar de Rosse Franjepoot is ook een nieuwe soort voor me, dus zet ik door.
 
Het is echt zeikweer als ik in de nieuwe kijkhut aankom. Een Fuut in de regen. Pijlstaarten, Smienten, Kievitten en Slobeenden zitten sombertjes op de paaltjes en planken. En het ergste: de aanwezigen hebben de twee aanwezige Franjepoten net zien wegvliegen....... 
In de verte wel Wulpen, Zwarte Ruiters en talloze meeuwen. En een kolonie Aalscholvers. In de hut zeer geroutineerde waarnemers als Sjaak Schilperoort, dus er is iets bijzonders aan de hand.
Het is Sjaak die aan de overkant van de plas eindelijk de Rosse Franjepoot vindt, en later ook een tweede: Ik heb er weer een soort bij! Gelukkig komt er één ook nog vlak onder de hut druk fourageren. Schieten!
 
Wat een prachtig, druk beestje. Ik had zijn Grauwe neef al eens gezien, en deze is net zo herkenbaar permanent bezig met het zoeken naar eten. Een beetje een zenuwlijder, maar wel heel mooi.

Kievitten
Ik maak toch ook de plaatjes van de "gewone" beesten die heel decoratief op de paaltjes zitten. In de verte pak ik nog een paar Rosse Stekelstaarten (leuke naam) mee, maar die zitten te ver voor een plaat. Ondertussen vliegen de Franjepoten van me weg. Ik ga weer naar de kachel, en morgen misschien toch maar naar de Woestijntapuit......

Linksonder de Slobeen, rechts in het midden de Pijlstaart