Overzichten vogels en foto's

maandag 31 maart 2014

Verstoppertje

Het is wat frusterend om op je werk de meldingen te zien van een Grijskopspecht en de Buidelmezen. Dan duurt een dag werken net wat langer….. Maar na het werk pik ik Robert van der Meer op en rijd naar Vleuten: de keuze valt dus op de Buidelmezen.


Maria van Antwerpen en Marianne Wustenhoff zijn al ter plaatse. Rick Schonewille meldt zich ook. Het gaat dan ook om een heel zeldzame soort in onze regio. Maar het duurt even voordat de gemaskerde mezen zich laten zien. Gelukkig zijn er Blauwborsten en een Fitis om de tijd te doden.




De Fitis poseert leuk vanachter een takje, de Blauwborsten draaien mij de rug toe. En als de Buidelmezen dan in beeld komen, valt direct op hoe prachtig gecamoufleerd ze zijn. Ze lijken op te gaan in de Lisdodden waarop ze foerageren. Het is een feest om ze bezig te zien! Ach, laat de plaatjes maar spreken.










En die Grijskopspecht? Die zit op de Maasvlakte! Dan had dit blog vandaag niet af kunnen zijn…..

zondag 30 maart 2014

Eindelijk een dame

Ik ben bij mijn moeder in Alphen aan den Rijn als Rick Schonewille een oproep doet: Ken Kraaijeveld heeft een vermoedelijke vrouw Blauwvleugeltaling in beeld bij Nieuwkoop, maar heeft geen telescoop bij zich. Ik wel, altijd eigenlijk. Dus nemen we afscheid en ik rijd met mijn verwonderde vrouw en dochter naar de dijk bij Ruygeborg. Ik ontmoet Ken en zet de kijker op de eend die op een meter of vijftig van ons zwemt. Lastig, die dames-eenden, maar dit ziet er goed uit!

Gelukkig komt Nils van Duivendijk aanrijden die positief is over de determinatie van Ken. Van hem leer ik dat dit waarschijnlijk de eerste keer is dat een vrouwtje van deze soort in Nederland is. Dat maakt het toch wel weer speciaal! Al wordt er toch nog wel wat verdeeldheid gezaaid als er gesuggereerd wordt dat het ook een Kaneeleend zou kunnen zijn. Ik vertrouw voorlopig op Nils!

Ik maak nog even een foto van de ontdekker en breng dan snel mijn familie naar huis….




zaterdag 29 maart 2014

Ster

Lekker weer, en één missie: de Blauwborst op de foto zetten. Rondje Groene Jonker dus maar.
Nog niet veel te doen daar. Wel een redelijk aantal Geoorde Futen en de Roerdomp zit al te zingen (…..). Maar wel Blauwborsten! Een stuk of vijf over het gebied verdeeld, waarvan ik een exemplaar goed voor de lens krijg. Eentje met een witte "ster". Niet ongewoon want Nederland ligt ongeveer op de grens van de gebieden: Noord Europa kent Blauwborsten met een rode ster, in Midden Europa hebben Blauwborsten de witte ster. Ik vervul mijn missie dus met een Witsterblauwborst.





En weg is ie weer.
's Middags maak ik een paar terraria af voor de hagedissen, en 's avonds kijk ik met de familie Van Der Meer naar de Kwikstaarten die de slaapplaats opzoeken.



Morgen weer een zomerse dag!

vrijdag 28 maart 2014

Torenvalkje

Voor een vriendenkring moet je wat over hebben: Gert Vonk en Robert van der Meer willen ook graag de Witstuitbarmsijs op de lijst, en ik weet hoe die te vinden….. Met genoegen breng ik de mannen naar de plek waar ik woensdag de vogel al zag.


Het barst van de Tjiftjaffen. Gezellig. Ook hoor ik mijn eerste Fitis van het jaar. Maar die Barmsijs is zo eenvoudig nog niet. Na een halfuurtje vliegt er een groepje het beeld in, en met een man of tien speuren we die af. En daar zit ie weer! Ik deel de vreugde omdat ik nu de rust heb om foto's te maken. Betere foto's.

Een gewone Grote Barmsijs


Het blijft lastig: de zon is welkom maar maakt wel weer harde schaduwen (er is ook altijd wel wat….). Toch weer wat beter en dus tevreden.
We geven nog wat aandacht aan één van de tientallen Tjiffen, vooral omdat deze raar piept. Ondersoort? Of gewoon schor? Robert maakt opnames zodat deskundigen er nog even naar kunnen luisteren. Ik maak een plaatje voor als het nodig mocht zijn meer bewijs te leveren.


Vaste lezers weten dat Gert en ik altijd blij zijn met een "Check" van een Torenvalkje, ook nu. Het rovertje passeren wij op de heenweg, en we leggen Robert uit dat een Torenvalkje op de heenweg geluk brengt. Hij reageert wat sceptisch…. Onze medevogelaars in Landsmeer stonden al uren uit te kijken naar de Witstuit, wij hebben de vogel binnen een half uurtje in beeld. Tja, je kunt er maar hulp bij hebben…..!



woensdag 26 maart 2014

Zoeken maar!

De NSS zit erop. Na twee spannende dagen mag ik ontspannen, vind ik. In afwachting van de melding van de Witstuitbarmsijs bij Landsmeer rijd ik even naar Twaalfmorgen. Daar vliegt een Smelleken rond.


Ik vind verschillende rovers, maar de kleine valk zie ik niet. Dit stuk polder naast de plassen is wel een festijn van weidevogels die druk bezig zijn het voorjaar te vieren.

In de middag toch even naar Landsmeer, al geven de meldingen niet heel veel hoop. Ik ontmoet Pascal Wink die al een paar uur zoekt, en de bijzondere Barmsijs niet heeft gezien. Samen lopen we nog een ronde, waarna Pascal huiswaarts gaat. Ik blijf een poosje rondhangen met een stuk of tien anderen, maar het blijft rustig in de bomen, zeker als er dan ook nog een paar buien vallen.
Ik loop met een boog terug richting de auto -mijn schoonvader is jarig dus ik moet op tijd aan de dis- als ik een groepje Barmsijzen tref. Ik roep Frank Oling erbij, want met zo'n bijzondere en lastige soort kan ik alle hulp gebruiken. Samen zoeken we de groep af en vinden een exemplaar met nauwelijks flankstrepen en een lichte onderkant. Dát is de nieuwe soort voor mijn lijst!

Effen witte stuit
Streepjes op de onderkant. 
Ik maak voor de zekerheid van de zichtbare vogels plaatjes, en thuis blijkt dan ook de diversiteit. De Grote Barmsijzen zijn lekker gestreept en hebben allemaal streepjes op de stuit. Dat maakt de Witstuit zekerder! Uiteindelijk tref ik ook nog een vogel die al lekker in het zomerkleed zit: mooi roze met een rode pet. Prachtige vogeltjes!




zaterdag 22 maart 2014

Zwart-wit

Het is al halverwege de middag als ik Gert Vonk bel. De laatste tijd is er weinig te twitchen geweest, en dan is een twijfelgeval Ross' Gans voldoende om even naar de Eempolders te rijden. Een Ross' Gans ontbreekt op ons beider levenslijst. Ik heb de foto's van dit beest al op het internet gezien, wat mij al doet twijfelen. Het lijkt een kruisinggans te zijn, maar ja… Het is sowieso geen straf om in dit gebied te vogelen. Op de overgang tussen winter en zomer zijn er winter- en zomergasten te vinden. Dus enorme aantallen Brandganzen en Grutto's, Wintertalingen naast Zomertalingen. Leuk en ook wel fotogeniek.


Rustig grazend, met een witte vlek in het midden
Alert, en weg is de witte vlek
Het is nog lastig de bijzondere gans te vinden tussen de duizenden Brandganzen. Wel loopt Pieter Doorn ons beeld in, later nog gevolgd door vriend Toy en vrouw Maartje. Even bijkletsen en doorzoeken. We vinden de gans die als een wit vlekje slapend in de scoop verschijnt. Het lijkt ons een hybride, maar wij hebben dan ook nog nooit zo'n Ross' Gans gezien.



Dubieus beestje dus. We verlaten deze polder en rijden even naar de Waverhoek waar het ook al weer prachtig is. De camera is in de auto gebleven, dus geen foto van de tientallen Kemphanen en Bonte Strandlopers of van de honderden Grutto's en Tureluurs. En het is bar koud! Dus rijden we door naar Woerden waar tegen de schemering de laatste week een boeiend schouwspel is te volgen. Ik heb de afgelopen week al een paar keer gekeken naar de slaapplaats van tientallen Witte Kwikstaarten in een klein rietkraagje midden in een woonwijk. We zijn nu vroeg genoeg om te volgen hoe de Witte Kwikstaarten zich op de huizen en grasvelden verzamelen om daarna massaal het riet in te vliegen. 

Maar we moeten er even op wachten. Ik dood de tijd met een paar Futen dat nu al jongen heeft, die lekker op de rug van een ouder meeliften, gapend en slapend. Altijd leuk om te zien. Minder leuk zijn twee manke Kokmeeuwen op een piertje; ik misbruik de gehandicapten en maak close-ups.





En dan komen de Kwikken. Eerst een paar, dan tientallen tot we uiteindelijk ruim 130 vogels tellen met minstens vier Rouwkwikstaarten daartussen. Het is bijna donker, dus de foto's zijn matig. 





Het is best een bijzondere belevenis. Johan Tuls, die vlakbij woont en de slaapplaats heeft ontdekt, komt ons nog even helpen tellen. De vogels trekken zich langzaam terug in het riet. Na een kwartiertje keert de rust terug: de vogels gaan slapen, Gert en ik gaan naar huis. Koud en hongerig, maar met een boeiende ervaring rijker. Ik heb er een filmpje van gemaakt….