Na een dagje testen is één ding zeker: de lens is echt opgeknapt. Tijdens een tochtje langs de natuurplas wil ik 'm graag richten op de Buidelmees die daar is gezien, maar het wordt een brodeloze onderneming. Te druk met wandelaars vind ik bijna niks. Een Buizerd en een stel Tjiftjafs. Een Rouwkwikstaart in de lucht maakt het een beetje goed, maar die is al weer weg voor ik kan fotograferen. Een paar Grauwe ganzen en een Kleine Mantelmeeuw moeten dan maar op de plaat om de scherpte te bewijzen.
Zelfs de Huismussen in de tuin moeten meewerken. 's Avonds vind ik tijdens een wandelingetje met mijn Keet de Kleine Plevier terug die ik gisteren bij ons in de polder voor het eerst zag. Het is ver na het avondeten, maar op ISO 400 komt de kleine vogel ondanks de afstand en dankzij fors croppen toch nog best op de plaat. Ook een overvliegende Buizerd is bij dit licht weer goed te doen.
Vanuit onze tuin aanschouwen (en horen!) we de lentekriebels van een stuk of tien Turkse Tortelduiven, die nu best fraai zijn met de blauwe waas op de vleugelbochten. Vandaar ook maar eens een plaat van deze zo gewone duif.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten