Mergel-Excursie

Als beloofd; ik heb met de boys Van Der Meer een geweldige dag achter de rug! De Oehoe en de Rotskruiper kunnen op de lijst worden bijgeschreven.
De dag begon heel relaxed: met de trein naar Maastricht en onderweg vogels tellen. Vooral Buizerds laten zich tegen de witbesneeuwde achtergrond veelvuldig zien.

Vlnr: Frank, ik, vrouw van Herman, Herman

Bij de Encigroeve aangekomen blijkt de reservering niet waterdicht, maar met hulp van Herman van der Klis klets ik me naar binnen.
Door zachte mergel wostelen we -er is een man of vijftig- ons de voormalige Pietersberg op om een eerste blik op de Rotskruiper te werpen, maar...geen beestje. Wel de indrukwekkende klif die nu de berg is....

Een Sneeuwgors, een Kneu en een stel Torenvalken brengen nog wat troost. Eén van de valken heeft een prooi in de poten, een vogeltje zo te zien.

We wandelen met de snijdende wind in de rug door naar de plek waar de Oehoe nogal eens zit. En zo ook nu! Twee zelfs. Telescopen en fotospul richten zich en het ooohhh is niet van de lucht. Het is eerst best goed zoeken want de enorme beesten hebben een beste camouflage: Probeer het maar eens, de ene zit aan de voet van een boom, de ander is een schaduw in een rotsspleet.

De uilen kijken wat verstoord maar blijven zoet zitten. Mooi, die is binnen!

Na een half uurtje wil de groep toch nog even een poging doen voor die kruiper die overdag vaak in de oude mijngangen zit.

Opnieuw de berg op waarbij enkelen tot aan de knieen in de gele drap(ik ben op mijn vingers getikt door mijn oudste broer, die zijn laatste dagen in het onderwijs slijt: ik bedoel hier natuurlijk draB) verdwijnen. Maar, na een kwartiertje komt de Rotskruiper zowaar op het plafond van een mijngang zitten. Mieters! Even later vliegt en hupt het langs de steile wand heen en weer, veelvuldig met de vleugels klapperend.
Ondanks de afstand, zo'n tweehonderd meter, krijg ik het diertje geweldig in de kijker. Voor de foto is de afstand en het licht een probleem, maar het lukt bewijsplaatjes te maken. Doordat we dichterbij zijn dan wie dan ook de laatste weken, zijn dit mogelijk de beste foto's die van de Rotskruiper gemaakt zijn! Zo zie je maar, geluk is heel relatief! Op de camera ziet het er best veelbelovend uit, maar thuis blijken de foto's toch, net als veel foto's van dit vogeltje, van heel slechte kwaliteit. Maar het is een heel bijzonder vogeltje voor Nederland, dus ik plaats de matige plaatjes toch!

Eerste beeld: op de achterwand van de grot, hier nu rechts aan de zijkant

Op de ingang rechts

Buiten de grot

Met het rood van de vleugels goed zichtbaar

Als de vogel opnieuw de luwte van de mijn opzoekt, zit de excursie er op. Een laatste foto is van de organisatie van Natuurmonumenten; goed gedaan en ze hebben heel veel blije vogelaars gemaakt.

In de trein terug maak ik vast een concept van dit bericht terwijl we richting noodweer rijden. Lekker ontspannen maar geen idee hoe laat het wordt... (Naschrift: iets later....)