Weerribben

Heel vroeg, en met een flinke wenslijst, vertrekken Gert en ik naar de Weerribben. Een gebied waar ik -ik zeg dat met enige schaamte- nog nooit ben geweest. En dat is jammer, want het is daar prachtig.
We komen aan als de zon net lekker warm begint te worden en de libellen wakker worden. Zoeken naar de Kempense Heidelibel, zeer zeldzaam in Nederland en nog niet op mijn lijst. Het blijkt eenvoudig want op de aangegeven plek (we hebben zo onze bronnen) vinden we een stuk of zes aan de druppels op de flanken herkenbare exemplaren die zich redelijk makkelijk laten fotograferen.

Op naar de tweede plek waar we hopen op twee soorten vlinders: de Zilveren Maan en de Grote Vuurvlinder, volgens veel vlinderaars de mooiste vlinder in ons land. Maar, beide zijn zeer zeldzaam en we zijn  eigenlijk al te laat in het seizoen.
Gert vindt de Zilveren Maan, en uiteindelijk vinden we drie al behoorlijk gesleten vlindertjes. De Vuurvlinder blijft uit beeld, maar dat hadden we eigenlijk wel verwacht.

Tot slot -de regen komt er aan- rijden we naar het Woldlakenbos aan de andere kant van de Weerribben. Daar moet de Gevlekte Glanslibel rondvliegen. 

Een flinke wandeling levert heel veel libellen op maar de Gevlekte vinden we pas op de terugweg. En dan begint de uitdaging pas echt: Meer dan een uur probeer ik met de 100 millimeter macro- en 400 millimeter telelens de libel met de opvallend glanzende ogen op de plaat te krijgen. Te klein voor de autofocus, veel te beweeglijk voor de handbediening. Als ik uiteindelijk met lamme armen de resultaten bekijk is de missie weliswaar geslaagd, maar niet geweldig gedocumenteerd. 

De bijvangst is een stuk tammer, wat dan ook betere plaatjes oplevert. Maar, wij klagen niet! Drie nieuwe soorten op een dag is natuurlijk geweldig! We gaan op huis aan als de eerste regendruppels vallen. Weerribben: een bezoekje waard, en volgend jaar gaan we een paar weken eerder!

Gewone Pantserjuffer

Euh…..bloem!

Steenrode Heidelibel