Farne Islands

Weekeindje weg? Ik heb een nieuwe aanrader voor jullie: doe een tochtje Farne Islands met Delta Safari voor een overweldigende ervaring!

Samen met Gert Vonk en nog vierentwintig andere natuurliefhebbers vaar ik zaterdagavond weg uit IJmuiden. Marko en Eva beloven ons allen een tocht om nooit te vergeten, en dat blijkt waar. Nu is Delta Safari begonnen om de zeezoogdieren, maar wij weten ondertussen dat vogelaars ook zeker aan hun trekken zullen komen. Maar, we beginnen met een presentatie van ORCA, een organisatie die zich inzet voor de bescherming van zeezoogdieren. Gewapend met die info bezetten we onze vaste plek aan boord van de ferry naar Newcastle, vlak onder de stuurhut op het voordek. De eerste avond onder de Nederlandse kust zien we niet heel veel bijzonders, maar maken we wel beter kennis met de groep. Een leuke groep met wat hoogtepunten!

Het wordt langzaam donker als we een prachtig fenomeen waarnemen: de ondergaande zon midden op zee. Het sist niet!

Zondag dus vroeg op om verder te gaan. Met ons allen voorop, uren turen. Noordse Stormvogels, Alken, Zeekoeten, 1 duif, tientallen Jan-van-Genten. Tot Bart Vastenhouw "vinnen" roept. Er zijn wat mogelijkheden, weet ik sinds de presentatie, en hier gaat het om een stuk of zes Witsnuitdolfijnen. Geweldig om in het echt te zien! Marko en Eva zijn op dat moment koffie halen, en missen alle zoogdieren.
Gert spot even later nog twee grote groepen Bruinvissen, en na een enorme plons in het water rennen Bart en ik naar achteren. Dat moet een Dwergvinvis zijn, maar we zien het dier niet meer verschijnen. Adrenaline tot in je kruin, dat wel.

En dan komt de mist, als een muur op het water. Heel bijzonder. De temperatuur gaat onderuit en het zicht is minimaal. Balen. En toch mooi.
Nu hoop je dat die mist wel verdwijnt, zeker omdat onder de kust wel meer leuke dingen te zien moeten zijn. Maar dat gebeurt pas in de haven van Newcastle, waar we bijna een uur te laat worden toegelaten. En we moeten nog een boot halen want ons echte doel is een Papegaaiduiker op een Farne Island. In het programma zit geen marge dus het zit er dik in dat onze reis stukloopt. Marko organiseert echter een aanpassing met de kapitein van het schip (met ook een paar kleine aanpassingen in de waarheid) en maant de buschauffeur tot halsbrekende toeren. Op het nippertje redden we de boot vanuit Seahouses.

En dan begint het: door de mist en kou maak ik de eerste plaatjes van de vogels die we hier zoeken: Drieteenmeeuwen, Kuifaalscholvers, Noordse Strormvogels, Zeekoeten, Alken en Papegaaiduikers. Grijze Zeehonden zijn de extra's net als de vele andere soorten die we hier treffen, van Eiders tot Oeverpiepers. Te veel om op te noemen, te veel om te tellen en, volgens de regels van de National Trust moet het allemaal binnen één uur op de plaat. Dat wisten we van te voren; deze hele reis staat in het teken van dit uur. Behalve dat mijn kleding veel te warm is nu we uit de mist zijn, ben ik voorbereid met kijkers, twee camera's en verschillende lenzen. Ik sjouw met het zweet op de rug, dus.

Ik ga verder geen verhalen schrijven over wat je kunt zien op deze eilanden. De plaatjes vertellen alles! Net als de foto's van de terugtocht naar Seahouses waarop bijna iedereen de scheepshond en de omgeving vergeet om te kijken of alles net zo op de foto staat als op het netvlies. Onmogelijk, natuurlijk.... Ruim zevenhonderd foto's om uit te kiezen. Niet eenvoudig: dit is vast mijn langste blogbericht ooit. Mijn favorieten op dit eiland: natuurlijk de "Puffins" maar ook zeker de Alken die een tedere versiershow voor mij opvoeren. De leukste foto is wellicht die van twee groetende Drieteenmeeuwen. Ik ben een tevreden mens!

Nog wat weinig Papegaaiduikers met visjes... 

We halen de bus terug naar de ferry, die vanuit de haven de mist weer in vaart. Jammer, want we hadden graag opnieuw gezocht naar leven in de Noordzee. Een korte opklaring tegen het donker levert Gert en mij (de rest zit in de kroeg of slaapt al) nog een paar leuke Noordse Pijlstormvogels op.

Als we vanmorgen rond vijf uur even naar buiten kijken, blijkt de mist rondom dicht. We tukken dus door tot een mevrouw op de boot het ontbijt aankondigt. We verzamelen nog één keer op de brug om de boot de haven in te zien gaan, vanuit de mist het zonnige Nederland in.

Gert en ik lopen later nog een rondje in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland waar een Roodmus en een Vale Gier zijn gezien. We vinden beide niet, maar het lukt wel een paar zangertjes vast te leggen.

Een lang verhaal. Marco vroeg ons wat we vonden van deze trip, die Delta Safari voor de eerste keer organiseerde. Zouden we deze reis aanraden aan anderen? We deden vorig jaar eerst een dagtrip door de Zeeuwse kustwateren, en dat is in het najaar prachtig. Deze trip is rustgevend (uren samen turen), toont hele nieuwe dingen voor de Nederlandse vogelaar en is door het krappe schema ook nog rete-spannend. Heb je de kans? Doen! De kosten vallen best mee als je zelf wat proviand mee kan nemen, en Gert en ik hadden het gevoel genoeg beleefd te hebben voor een week.

En voor fotografen? Kijk zelf maar....