Goed gemaakt

Soms moet ik toch even nadenken over mijn teksten op dit blog. Zeker in dit geval. Nou heb ik natuurlijk net als ieder ander wel een paar lelijke dips (missers, in het Nederlands) gehad, maar die van de Woestijnplevier waren wel heel lelijk. Er wordt zelfs onder ons groepje nog wel eens meesmuilend over gesproken.

Het verhaal begon tijdens de TOP OF HOLLAND in 2012 toen mijn team weigerde naar de net ontdekte Woestijnplevier bij de Punt van Reide te gaan. Dus ging ik een week later nog eens naar de punt van Oost Nederland om de plevier op te pikken, wat ook net niet lukte. Die keer kon ik echter niemand de schuld geven.

En dus reageer ik heftig op de melding van een Woestijnplevier bij Den Oever, gisterenavond. Ik neem vrij, en ga voor de herkansing en voor de eerste melding van de dag vast naar Noord Holland. Onderweg zitten ook een paar Lachsterns die ik graag nog eens beter op de foto wil zetten. Daar aangekomen kijk ik even op mijn telefoon waarop net de melding van de Woestijnplevier is verschenen: de Lachsterns moeten even wachten.

Niet veel later sluit ik mij aan bij een groepje waarin Pieter Doorn, zijn lieve vrouw Maartje en Conny Leijdekker. Gezellig dus, en succesvol: op een meter of honderd zit de zo gewenste soort tussen een stel Bontbekplevieren rustig te slapen. Het is een wat kleurloos beest, zit ver weg, dus levert niet de mooiste plaat, en toch heb ik weer eens een "hoera"-gevoel.

Ik kiek nog even wat andere soorten op de Waddenzee, vooral van verenkleed wisselende Zwarte en Grote Sterns en kan met een nieuwe soort op mijn levenslijst op mijn gemak terug naar de plek van de Lachsterns. Ik stop nog even bij Balgzand waar heel veel Regenwulpen en Zilverplevieren het hoge water ontvluchten.

Bij Zijpe zoeken Pieter en Co. mee naar de Lachsterns, maar we vinden "slechts" een heel drukke Grauwe Franjepoot, druk etend en op afstand. Het is al een klein beestje -vergelijk maar met de Visdief, ook geen reus- dus een plaatje maken is nog een hele toer.

Nou kan mijn dag toch niet meer stuk, dus ik doe het met deze plaatjes en ga op een ander stekje zoeken naar de Lachstern. Die vind ik op een plek waar ik eerder deze soort al eens zag. Maar de afstand is ook bij deze soort spelbreker, samen met de stevige wind. Niet echt een verbetering, fotografisch gezien, maar ik zie nu wel drie exemplaren.

Weer eens een ouderwets dagje twitchen, met een nieuwe soort! Dank aan Pieter, Maartje en Conny voor de gezelligheid en aan iedereen die vandaag mijn Whatsapp heeft gevuld met felicitaties en medeleven!