Weddenschap

Vroeg op want ik heb twee missies: De laatste Korhoenders van Nederland bekijken en een oude weddenschap -die ik verloor- inlossen. 

Om acht uur staan Gert Vonk en ik op de Sallandse Heuvelrug, en dat na anderhalf uur sturen. Echt vroeg op dus voor mijn doen. Maar het weer is prachtig en het landschap ligt er wonderschoon bij. We hebben afgesproken met mijn collega Emiel Sanders, een buitenmens maar geen vogelaar. Eens kijken of dat kan veranderen...... Het is overigens Emiel, een "local", die de weddenschap heeft gewonnen, dus spreken we af na de wandeling op mijn kosten koffie met gebak te doen. Voor ons luxe want we leven meestal letterlijk op water en brood tijdens de vogeltochten.

Als we de hei oplopen treffen we eerst een Gaai. Altijd mooi en zo gewoon. Om ons heen fluiten Tjiffen, Fitissen, Boompiepers, Boomleeuwerikken en Roodborsttapuiten.

In de verte een enkele Geelgors en boven de heide doen Leeuweriken de vermakelijke baltsvluchtjes.  Aan de horizon de eerste trofee: een hen Korhoen. Ver weg in een boom als een silhouet tegen het licht in. Zo hoort het bij deze soort.
Onderweg pikken we van kenners het verhaal over de Korhoen op. Over de import uit Zweden, over het steeds maar mislukken van de broed, en over de overgebleven inheemse vogels. We krijgen van die minderheid autochtone vogels drie exemplaren in beeld. Fijne score en nu al een geslaagde dag.

Een stuk verderop treffen we nog een hen die opvliegt. Thuis zie ik op de foto dat er ook een haan opvliegt, wat ik door de camera niet heb gezien.

Door het tegenlicht lukt een goede foto niet, maar bij zo'n soort maakt dat even niet uit.  Het is al mooi dat we in totaal vier exemplaren zien.
Tijdens de wandeling treffen we op korte afstand drie Koekoeken. Best bijzonder. Je hoort ze overal, ziet ze zelden en dan vaak op grote afstand, maar nu zitten ze langs het pad ruzie te maken.

Terwijl we een Korhoenhaan in de verte de boom uit proberen te kijken, vliegt plots een rover het beeld in, duidelijk afwijkend van de Torenvalk en de witte Buizerd die we eerder zagen. Het is een Rode Wouw, mijn eerste voor dit jaar. Fijn cadeautje!

Emiel mag het allemaal meemaken, maar houdt als koele oosterling de rust. Natuurlijk leggen we hem uit dat het nu al een bijzondere dag is voor doorgewinterde (dat kunnen we wel zeggen na de afgelopen maanden...) vogelaars. Vriendelijk kauwt hij zijn strootje en wijst ons de weg naar de koffie en de appeltaart....

We laten Emiel achter in Nijverdal, en rijden door naar Winterswijk om de "Beleef de lente-Oehoes" te bekijken.
De twee donsjongen liggen te maffen op de richel, en de ouders zitten aan de overkant van de groeve verscholen de boel aan te kijken. Leuk om te zien, zo live.

De volgende en laatste stop is Bekendelle, een klein maar heel charmant bosperceel doorsneden door beekjes. Mooi bos! Er fluit van alles maar wij zoeken de Taigaboomkruiper en de Middelste Bonte Specht.

We turen een paar uurtjes luisterend de bomen af want telkens horen we de beide doelvogels wel, maar zien ze niet. Een Rode Eekhoorn wandelt door ons beeld en rondom ons breken een paar Zwarte Spechten de boel af tijdens een wild paringsritueel. De enorme spechten zijn ook weer een cadeau. Je ziet ze zelden, en dit ritueel al helemaal nooit. Leuk dus. Jammer dat het weer somber is geworden en dat het rode petje niet goed op de plaat komt. Maar ach..

Van grote afstand, en de enige toonbare plaat van vlak na de paring.

We zijn rond zessen weer in Woerden, twaalf uur nadat we op pad gingen om in heerlijk weer te vogelen. Dat was lang geleden. Emiel en Gert bedankt voor de gezelligheid, alle plaatselijke vogelaars dank voor de aanwijzingen.