Geheime missie

Daar sta ik dan, op de rand van Overijssel en Drenthe langs een fietspad waarover telkens recreatie-fietsers piepend tot stilstand komen omdat ze in de maling worden genomen door Gert en de families Van Gestel en Martens, terwijl ver weg in de bomen de wonderschone Bijeneters bijen eten.

Het geheim van deze zuiderlingen blijkt niet zo geheim als ik hoor dat ook John en Rob onderweg gaan  om de Bijeneters te zien. Een andere bron maar hetzelfde resultaat. Gert en ik zijn wat eerder en zoeken onze eigen stek om de vogels van zo dichtbij mogelijk op de plaat te zetten. We staan dan ook niet op de plek die we hadden afgeluisterd. We staan veel beter, ook omdat we van Petra -die prachtig woont hier op het "platteland"- toestemming krijgen om vanuit de enorme tuin onze pogingen te doen. Petra blijkt een natuurmens; bij ons kan dat niet meer, maar hier staat de deur altijd open omdat de Boerenzwaluwen dag en nacht in- en uitvliegen. Het wemelt rond het huis van de zangertjes.

Een nadeeltje van deze plek: tegenlicht. We moeten flink sleutelen aan de instellingen om nog wat licht op de vogels te krijgen. De afstand is ook nog altijd flink, wat goed is voor de vogels die duidelijk nestelen in dit gebied.

Ik heb de Bijenter al vaak kunnen zien in Hongarije, Griekenland en Turkije. Altijd weer prachtig. Maar hier, ondanks het ontbreken van de zon die de kleuren nog meer doet spreken, is toch wel heel speciaal. En voor het eerst. Een nieuwe soort voor mij in Nederland. De vogels vliegen vanuit een kale boom op om insecten te vangen, die vervolgens vakkundig van stekende delen worden ontdaan voordat ze worden verorberd. In totaal zien we drie exemplaren maar we kunnen niet vaststellen of er jonge dieren bij zijn.

We zijn de tuin al weer uit als de Brabanders arriveren. Dit keer zonder worstenbroodjes. Een kan koffie is er wel, maar die wordt heel egocentrisch door Rob tot op de bodem opgedronken. En terwijl we de fietsers ontwijken (en af en toe heel aardig door onze telescopen naar de vogels laten kijken) maken we plaatjes. Gert blijkt snel te leren, kruipt nog wat dichterbij en maakt heel mooie foto's met zijn nieuwe spullen.

In een boom roept een Groene Specht ons toe, en voor het eerst in jaren weet ik deze soort te fotograferen. Op de hekjes Gekraagde Roodstaarten, Ringmussen en een Grauwe Vliegenvanger. Op de daken en in de weilanden stikt het werkelijk van de Ooievaars. Een lokaal Ooievaarstation kan volgens mij langzaamaan wel stoppen. Al is de klepperende begroeting van Pa of Ma op het nest ook wel weer aandoenlijk.

De Bijeneters keren steeds terug naar dezelfde boom, soms lastig gevallen door Kraaien. Ze blijken helden en laten zich niet wegjagen. Sterker, ze negeren de lastposten volkomen, ze geen blik waardig gunnend. Mooi en stoer.

We blijven veel langer dan normaal. Het is ronduit gezellig zo aan de kant van de weg. Het wordt dreigend donkerder, en dus vertrekken we. Op de terugweg nog even naar de Flevopolder om Kiekendieven te zien, bij voorkeur de Grauwe. Dat lukt niet, er vliegen alleen Bruine Kiekendieven.

Petra; dank voor de gastvrijheid! Groet aan je ouders, katten, honden, kippen, kinderen, man, en sterkte met schilderen. Brabo's; het was weer erg gezellig! Gert; als je net zo veel foto's hebt als ik, veel wijsheid met kiezen. Lezer; vragen waar we zijn geweest heeft geen zin. Dat is vogelaars-geheim. Je komt er vast zelf wel snel achter....