Kanarie

"Mooie Kanarie" zegt Cathy als ze de eerste foto op de computer ziet. Niet helemaal correct, maar ik ben blij met "mooi".

Ik neem een spontane WTV-dag waarbij ik de berichten negeer waarin staat dat het vandaag bewolkt en zelfs mistig kan zijn. Niet slim, maar wel lekker. Weer even naar buiten om in Huizen wat soorten bij te spijkeren.

Ik ga voor een stel Geelgorzen, maar die zijn nog niet makkelijk te vinden. Rondwandelend tref ik wel wat Staartmezen, Grote Bonte Spechten, een Goudhaan en een paar Heggenmussen. Ik zoek een uur tevergeefs, en als ik bij de auto terug kom, zitten zes van die gele vogeltjes vlak in de buurt. Ik had net zo goed rustig kunnen blijven zitten, maar dan had ik ook van alles gemist.

Ik vind uiteindelijk zes Geelgorzen, waarvan twee volwassen mannetjes die me heldergeel tegemoet glimmen. Ze blijven wat op afstand en zitten veel tussen de takken, maar met een beetje draaien en keren krijg ik een mannetje redelijk vrij op de plaat.

Ik ga door naar de pier van Huizen, waar ik tot mijn verbazing een Eidereend vind. Die verwacht je hier niet, als echte zee-eend zijnde.... De Grote Zaagbek is in deze tijd wel redelijk normaal, maar ook leuk omdat ik nog geen beste foto van een man van die soort heb. Ondanks het matige licht -want het druilt ondertussen best- neem ik een paar foto's.

Tussen tientallen Kuifeenden baltsen de Futen volop. Het voorjaar komt er echt aan. Na mijn wandeling over de "pier" ga ik het Eemmeer over naar de polder van Almere. Bij de Dodaarsweg is een stuk land grof gemaaid waardoor er veel muizen zijn, en dat trekt roofvogels. Maar ook veel Holenduiven en Groenlingen.

Tussen de duiven vliegt een dame Blauwe Kiekendief. Niet dat ze het op de duiven heeft voorzien, maar het telkens opvliegen verraadt de rovers. Verderop vliegt de mogelijke partner, een prachtig blauwgrijs mannetje. Ik vind het één van de fraaiste roofvogels in ons land.

In de buurt ook veel Buizerds, maar een ruigpoot zit er deze keer niet tussen. In de polder nog wel een stel Wilde Zwanen. Leuk, zo dichtbij.

Ik rijd door naar de Grote Praambult waar vanaf je uitkijkt over een deel van de Oostvaardersplassen. Het is er rustig. Geen grote rovers, maar wel veel runderen, paarden en herten, sommige broodmager. Er liggen her en der kadavers waarop je een Zeearend of een Raaf hoopt te vinden. Niet, deze keer. In een boom vind ik met de telescoop een verstopt Smelleken, een kleine valkensoort. Weinig kans dat je 'm vindt op deze foto...

Via de dijk ga ik terug naar Woerden. Het betrekt steeds meer. Ik pak nog een paar Buizerds en wat Nonnetjes mee.

Vanaf de dijk maak ik nog een portretje van een vervaarlijk uitziend rund.
Binnenkort met het zonnetje erbij nog maar eens terug. De OVP blijft een heel bijzonder gebied!