Morgenstond...

Met prikkende ogen rijd ik veel te vroeg naar het oosten, een prachtig rode-roze zonsopgang tegemoet. Het weer kan alle kanten op, maar het ziet er best aardig uit. In totaal zie ik tussen Woerden en Nijverdal een auto of tien. Paasochtend.

Ik ben vroeg wakker en probeer nog een tuk, als ik mijn oudste dochter thuis hoor komen. Dat is een goede aanleiding om koffie te zetten, waarover Simone oprecht verbaasd is. Het is tegen vijven. Ik had al het plan om naar Salland te gaan om twee "schaamsoorten" op te lossen: Het Korhoen, op een stuk of zes na uitgestorven in Nederland, en de Fluiter, een sluiks vogeltje dat er maar niet van gekomen is.

Als ik aankom bij de heide van het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug staat er al een man of vijf in een heerlijk zonnetje. In de verte zie ik het rode kruintje van een man Korhoen direct. Kortom, voor acht uur het doel al bereikt, al is de afstand te groot voor een goede foto.

Dat is nog eens twitchen! Alle tijd dus om even rustig rond te kijken in dit prachtige gebied waar de Roodborsttapuit en de Kneu heersen. Een stel Reeën graast rustig rond en in een boom ontdekken we één van de Klapeksters.

Ik vertrek naar Lochem waar vorige week een Fluiter is gehoord. Opvallend vroeg in het seizoen, maar ik ben toch in de buurt. Onderweg tref ik een vreemde vogel naar mijn idee, tenminste voor dit gebied.

Tussen Bathmen en Lochem wandel ik rustig door een oud bos waarin minstens tien Grote Bonte Spechten ruziënd rondvliegen, soms overstemd door nog meer Gaaien. Ik zie allerlei kleine vogeltjes, maar het typerende riedeltje van de Fluiter blijft uit. Het zou ook te mooi zijn geweest. Een Fitis, die wel wat lijkt op de Fluiter, en een Rode Eekhoorn vermaken me terwijl ik moederziel alleen hier rondstap, af en toe ingespannen luisterend naar de omgeving. Zelfs de Eekhoorn is bij deze stilte hoorbaar.

Een Tjiftjaf zwaait me zingend uit. Ik ben voor de middag weer thuis, met de tweede nieuwe soort van dit weekeinde. Ik ben niet zo van vroeg op, maar deze ochtendwandeling is de moeite waard!

Hartige Twitch

Alle plannen veranderen, en zo ook die van Gert en mij. Niks Sneeuwgans, maar de Brilzee-eend uit Noord Amerika is geland in Texel. Op Texel, moet ik zeggen. Maar eerst wijst Gert mij op de Steenuil in mijn eigen wijkje, de uilen die ik de laatste tijd maar zelden zie.

We zijn toch wel fanatiek als het om een nieuwe soort gaat. Dat merken we vooral als we vlak voor Den Oever horen dat het beest niet meer aanwezig is. Weg. Pleite.

"Nou ja", zeggen we tegen elkaar, "dan moeten we 'm maar terug vinden." Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar we gaan de boot op en ik fotografeer de meeuwen die van boven gevoerd worden.  Ondertussen trekt het koufront over de boot; dat is dan wel minder leuk. Achter ons schijnt de zon, voor ons ligt een somber eiland, maar wel met een nieuwe soort....

We beginnen bij Mokbaai, waar de eend het laatst is gezien. En we kunnen hem inderdaad niet vinden. Wel de groep Eiders waar hij bij zou moeten zitten, Rosse Grutto's en twee soorten sterns. De Visdiefjes en de Grote Sterns zijn in grote getale weer terug bij de slaapplaatsen.

Het is eb, en moeten waarschijnlijk zes uur wachten op het water.

Misschien is de eend even op één van de Horsmeertjes, een plek waar Eiders en andere zwemmers zich bij eb wel terugtrekken. En dus wandelen we rond een meer waarlangs vooral Blauwborsten baltsen. Op de plas wat Rotganzen, maar geen Brilzee-eend.

Het begint ondertussen te regenen, en met windkracht zes en een graad of zeven is het stevig koud. Het klauteren door het zand brengt nauwelijks verwarming. Gert huilt zoute tranen in de wind maar we sjouwen dapper door. We zijn er nu toch....

We besluiten eerst maar een poosje uit de auto te vogelen en rijden een rondje Texel waarbij we bijna alle bekende plekjes wel even aandoen en alleen bij het Uitkijkpunt Oorsprongweg even een plens water nemen.

Onderweg veel te zien: Kluten te over, de eerste Kanoet, een poserende Lepelaar en een leuke Witte Kwikstaart. Niet heel bijzonder.

We staren wat groepen Rotganzen in het land af (gisteren leerde dat ganzen afzoeken best wat kan opleveren) en vinden zowaar een Zwarte Rotgans, en een Witbuikrotgans. Toch nog een paar zeldzaamheden op deze barre tocht.

Ondertussen zoeken we waar het kan de Waddenkust af om de Brillie te vinden. Fotografisch is het ondertussen ook onmogelijk weer: het is grijs en nat waardoor alles zwart-wit lijkt te zijn.

Rechts de Zwarte Rotgans

Hier en daar toch wat kleur, in dit geval van een stel Bruine en Blauwe Kiekendieven die de boel lekker opschudden. Vooral de Grote Sterns reageren heftig op de rovers.

We doen onze tweede ronde Mokbaai, maar vinden de Amerikaan nog steeds niet. IJskoud besluiten we eerst maar eens te gaan eten, en we drinken hete chocolade....zo koud is het dus! En het is ondertussen ruim na avondetenstijd. De hoop zit ergens tussen de verkleumde tenen, maar we besluiten toch nog één poging te doen. Na een uur of zeven koukleumen wil je gewoon niet dippen!

Dus, weer een rondje Mokbaai. Bijna niemand met een telescoop gezien de laatste uren, maar helemaal aan de overkant van de baai vinden we een vogelaar. Een vogelaar die een beetje nonchalant vertelt dat de Brilzee-eend "daar" zwemt. Ver weg, bij een paar gewone Eiders, zwemt en duikt de spookeend. We geloven onze ogen niet. Over een kwartier gaat onze boot, we scheuren weer rond de baai voor een plaatje en alsnog bereiken we ons doel. De naam van de man is me ontschoten, een lokale waarnemer die niet registreert, maar we zijn hem zeer dankbaar. (Zie reactie onder: Reynier de Graaff was het!). Het zou de zwaarste dip ooit zijn geweest, maar nu is het dus een zware twitch. Niks mis mee!

En wat er dan van over blijft? Naast een moe en voldaan gevoel en de blijdschap van twee bijna volwassen mannen? Een foto van de eend, in het bijna donker genomen, uit de hand, in regen en wind. Maar wat een mooie foto!

Niet scherp, een cropp van 10% van het origineel, en toch duidelijk!?

Wat zal ik lekker slapen!

Collegadag

Eén keer per jaar ga ik met een stel collega's van het spoor vogelen. Vandaag is die dag, koud, somber, maar vol goede moed. Ik pik Nico Feller en Marcel van de Craats op bij het station, en rijd naar Warmond. In het poldertje Poelgeest wacht mijn vriend Fred Klootwijk, die ik heb geregeld als gids rond Katwijk, ons  op. We treffen de eerste Boerenzwaluwen van dit jaar, Gele Kwikstaarten, een Witsterblauwborst en een ganzenpul die zijn moeder kwijt is (en nog veel meer, maar dat laat ik verder maar even...). De jonge gans klimt uit de sloot en volgt ons heel trouw en dus mag ie op de foto!

Een lekker begin! We gaan op twee plaatsen op zoek naar twee Humes Bladkoningen, maar vinden er maar één, in Katwijk aan Zee. Een fijne nieuwe soort voor Marcel en Nico.

Gids Fred, met een fiets achter in zijn bus, laat ons daarna Lentevreugd bij Wassenaar zien. Tapuiten, Blauwborsten, Graspiepers, Roodborsttapuit maar ook Hooglanders en Reeën komen in beeld onder een steeds helderder hemel. De wensRaaf komt niet in beeld, maar ach, de jongens zijn blij met een paar nieuwe soorten. De Kneutjes stelen al vechtend de show.

Fred mag naar huis en om de dag af te sluiten rijden we naar Reeuwijk om nog een rode soort te scoren; de Cetti's Zanger die ik doorgaans aardig weet te vinden. En ook nu. Na Geoorde Futen, de bekende Krooneenden en de eerste Rietzanger komt de zanger weer kort in beeld. Leuk als een plan lukt. Gert Vonk komt op zijn Opoefiets even langs en pikt nog de Fitis en de Tjiftjaf mee. Ik moet langzaamaan naar huis, dus we laten Gert achter (morgen gaan Gert en ik nog verder....)

Deze keer wat minder mooi op de foto: Cetti's

Maar, ik ben net weg als Gert al weer belt: Roodhalsgans in beeld! We draaien om. Ik bel naar huis dat het wat later wordt..... De gans zit er prachtig bij en blijkt ongeringd. Mooie vondst van Gert! Even later vindt Gert ook nog de Grote Zee-eenden terug en mag weer naar huis.....

Na de plaatjes gaan we opnieuw richting Woerden, maar pakken nog een Tureluur in het zonnetje mee. Ik ben net in Reeuwijk-Dorp als Gert weer belt: Sneeuwgans! Op basis van de beschrijving ben ik het met hem eens, maar het ontbreekt nu echt aan tijd om er een foto van te maken. Misschien pakken we die morgen nog op....

En de ster van de dag is:

Kies maar....! (kuikenfoto's: Fred Klootwijk)

Kroonjuwelen

Het weer is veel beter dan voorspeld, merk ik als ik veel te laat opsta om mijn oorspronkelijke plan uit te voeren. Ik had het idee om weer naar Overijssel te gaan om eindelijk de Korhoen op mijn lijst te zetten, maar dat hoeft nu niet meer.

Maar ik heb nog een opgave: het testen van mijn nieuwe 5D Mark II met de 400mm en een 1.4 extender. Met die combinatie heb ik dus 560mm full frame, al zeggen veel tests dat het veel scherpte kost. Ik ga naar Reeuwijk, altijd wat te zien daar.

Op de plek waar ik eerder al de Cetti's Zanger heb gefotografeerd, hoor ik al in de auto het kenmerkende geluid van dezelfde zanger. Ik vind het beestje gemakkelijk, maar moet net als de vorige keer alles uit de kast halen voor een plaatje. 

Meer dan honderd foto's, vooral van rietstengels, en veel tijd verder concludeer ik dat hij erop staat. Maar blijkbaar vind de Cetti's het niet genoeg want hij komt op een paar meter van de auto in een boompje zitten: te dichtbij voor mijn proefopstelling. En weer achter takjes. Dat ziet er, na snel wisselen naar de 7D met een 70-300 lens, dan zo uit...

Maar, niks te klagen dus. Ik wandel naar kijkscherm van de Surfplas, waarachter een koppeltje Krooneenden zwemt. Die Krooneenden zijn in de zomer toch één van de trekpleisters van dit gebied. Heel rustig wacht ik de eenden af, die langzaam op mij toe zwemmen, het vrouwtje permanent duikend. De nieuwe combinatie blijkt op deze afstand -je bent toch gevoelig voor beweging met zo veel millimeters- prima te werken.

Lekkere timing (geluksshot) 

Het gaat lekker. In de bomen en het riet zit van alles, en ik ga achter een Fitis aan omdat ik die dit jaar nog niet op de plaat heb. Lang blijft het vogeltje in het riet zodat ik dezelfde problemen heb als met de Cetti's, maar uiteindelijk gaat de Fitis in een boompje zitten.

Ik vind het mooi zo, en rijd via Twaalfmorgen, waar een groep Grutto's dut, richting Woerden. Bij Driebruggen valt mijn oor op een Tjiftjaf, de olijfgroene tegenhanger van de Fitis, en ik stap even uit. In de kapitale tuin van een huis zitten Ringmussen, de Tjif dus, Vinken, Heggenmussen, Eksters en een stel verliefde Houtduiven.

Niet alle foto's zijn even goed, maar dat was altijd al zo. Met een beetje extra aandacht voor de stabiliteit lukt het blijkbaar om met de full frame extended telelens prima plaatjes te maken. Binnenkort maar een een opstelling verzinnen om objectief het verschil te onderzoeken. Als het weer regent, denk ik....