Kolimus

Een rustig weekeinde dus, lekker rond het huis een beetje spelen met het fototoestel. Geen nieuwe soorten of bijzondere ontdekkingen. Maar, de vogels in de buurt leveren dan toch leuke momenten.

Zo gluurt het bekende stel Steenuilen over de dakgoot naar mij en de hond. Met 560 millimeter op de camera lukt een plaatje net.

De andere uil is wat parmantiger als ik een poosje rustig achter de camera schuil. Leuk om de twee uilen weer te zien, zeker nu ze interesse lijken te hebben voor de vorig jaar opgehangen nestkast. Ik ga ze in de gaten houden. Een overvliegende Blauwe Kiekendief doet de uilen in hun schuilplaats verdwijnen.

In de tuin veel kabaal van de nestklare Huismussen. Ze snoepen van de laatste vetbollen maar zijn blijkbaar wat bezorgd over hun tenen; als een Kolibrie zweeft een jonge man voor het boogje, in een poging een hapje mee te pikken. Een leuk gezicht en een leuke oefening om de beweging in de foto te krijgen.

Samen met een paar Spreeuwen hangen de damesmussen om mij onbekende reden wél aan de spiraal. Het lijkt vreedzaam, maar dat is het zelden.

Een Groenling kiest liever voor de voerschaal, maar de altijd strenge blik lijkt afkeurend.  Vanaf het nestkastje achter in de tuin vliegen de Koolmezen ondertussen heen en weer. Ik hoor nog niets in de kast, maar wellicht krijgen we weer kleintjes dit jaar..... 

Plevierenplezier

Na een dagje testen is één ding zeker: de lens is echt opgeknapt. Tijdens een tochtje langs de natuurplas wil ik 'm graag richten op de Buidelmees die daar is gezien, maar het wordt een brodeloze onderneming. Te druk met wandelaars vind ik bijna niks. Een Buizerd en een stel Tjiftjafs. Een Rouwkwikstaart in de lucht maakt het een beetje goed, maar die is al weer weg voor ik kan fotograferen. Een paar Grauwe ganzen en een Kleine Mantelmeeuw moeten dan maar op de plaat om de scherpte te bewijzen.

Zelfs de Huismussen in de tuin moeten meewerken. 's Avonds vind ik tijdens een wandelingetje met mijn Keet de Kleine Plevier terug die ik gisteren bij ons in de polder voor het eerst zag. Het is ver na het avondeten, maar op ISO 400 komt de kleine vogel ondanks de afstand en dankzij fors croppen toch nog best op de plaat. Ook een overvliegende Buizerd is bij dit licht weer goed te doen.

Vanuit onze tuin aanschouwen (en horen!) we de lentekriebels van een stuk of tien Turkse Tortelduiven, die nu best fraai zijn met de blauwe waas op de vleugelbochten. Vandaar ook maar eens een plaat van deze zo gewone duif.



Thuis

Mijn 400 milimeter is terug! Helemaal opnieuw afgesteld is het nu technisch in elk geval mogelijk nog scherpere plaatjes te maken met die lens. Ik heb 'm gemist de afgelopen weken, dus vanmiddag even testen. Gewoon rond huis met best aardige resultaten met gewone modellen. Als het even kan dus snel op pad om weer eens iets bijzonders te fotograferen (toch die Velduil nog een keer goed, bijvoorbeeld....). Maar voor nu deze scherpere voorbeelden. Calibreren helpt! Nu dat ding nog stilhouden....

 Ondertussen heb ik me natuurlijk best aardig gered met de reservespullen, zoals de compact van Samsung. Zeker als macro best aardig:

Met de macro van de Samsung 5500WB

Nog meer uil

Eindelijk de Velduil! In de buurt nog wel, bij Berkenwoude. In de namiddag samen met Robert en Frank van der Meer even op zoektocht, en eindelijk succes.

Ik maak een lang verhaal kort: Op aanwijzing van Stefan van Ettinger rijden we de polder onder Gouda in. We doen er wat lang over omdat Stolwijk afgesloten is, maar we komen ruim op tijd. Met een man of zeven, verdeeld over het pad, zoeken we naar het beestje dat door mevrouw Jannie het eerst wordt opgemerkt. Robert vindt de uil op een paal en zo zie ik voor het eerst de Velduil. Lekker!
Het beest vliegt wat rond maar komt nooit echt in het bereik van mijn lens. Ik maak dus opnieuw bewijsplaatjes.

Niet best.... jammer. En omdat ik ook niet kan beschikken over mijn digiscoop, zit er niet meer in. Robert heeft wel zijn compact bij zich waarmee hij door mijn telescoop plaatjes maakt: heel veel beter! Deze is dus van Robert, maar ik stond er naast!

Na twee keer Zeeland nu bijgeschreven op de lijst: De Velduil. Misschien toch nog een keer terug als mijn telelens weer gemaakt is.....

Travelling light

Even met lief en hond naar de Reeuwijkse Hout, en omdat het vooral om de wandeling gaat alleen de Sony@100 met 70-300 kitlens mee. Je weet dat je achteraf spijt krijgt, maar zwaar sjouwen zat even niet in het plan.

Het is gezellig druk, vooral voor de hond leuk. Ik heb eigenlijk maar één wens: de Tjiftjaf zien. Ze zijn er weer. Net voor de aankomst van de Fitis is er nu ook geen verwarring. Maar eerst even langs de vogelhut waarachter een dot ganzen zit en een Nonnetje opvliegt. Van enige afstand lukt een bewijsplaat.

Aan de rand van de polder zijn de Aalscholvers al druk bezig de nesten te bezetten. Het is echt voorjaar.

In het bospark op zoek naar de Tjiftjaf. We vinden er een stuk of zes, maar de apparatuur schiet te kort voor plaatjes hoog in de bomen. Dat blijkt ook als we stuiten op een leuke groep Sijzen. Vergelijk maar met gisteren....

Maar ach, bewijs is soms ook genoeg. We vinden nog een nest van twee Staartmezen die druk aan het bouwen zijn. Indrukwekkend mooi nestje, laag tegen een boom. De foto mag niet op Waarneming, maar hier vast wel, want wie gaat dit nest nou vinden....?

Verder in het bos nog een paar Putters, een Goudhaan, Winterkoningen en de gebruikelijke Roodborst en mezen. Het is een drukte van belang in de bomen. Je kunt heerlijk op geluid vogelen in Reeuwijk.

We zijn het bos bijna uit als drie Grote Bonte Spechten zich luidruchtig laten horen. Een vrouwtje heeft de regie over het nest in een oude boom. We volgen het spektakel een poosje tot een mannetje het veld ruimt.

We treffen nog een late Koperwiek en laden de hond in. Heerlijk rondje Reeuwijk voor ons alle drie. En de foto's? Ach, volgende keer beter!