Overzichten vogels en foto's

dinsdag 10 januari 2012

Klant is koning!

Gisteren naar een lezing geweest van Rob van Hattem die een mooi psychologisch vogelaarsboek heeft geschreven met de titel wie is dat toch met die telescoop? Erg leuk, en vooral geruststellend: Vogelaars zijn doorzetters, houden van uitdagingen, hebben focus maar zijn toch sociaal en kunnen goed omgaan met frustraties. En zo is het maar net! Al is de aanleiding om te gaan vogelen niet altijd benijdenswaardig.

Tijdens de presentatie maak ik nader kennis met uitspraken van vogelaars die ik regelmatig tref, maar waarvan ik het verhaal achter de vogelaar niet kende. Toch verrassend en indrukwekkend.
Leuk ook dat Robert in het boek staat, en nog leuker dat ook hij heeft bijgedragen aan het positieve profiel dat Van Hattem heeft geschetst. Vogelaars zijn doorgaans geen enge mannen meer...... Doorgaans......

Tijdens de avond vraagt Robert me of ik mijn verhaal van zondag nog op mijn blog ga zetten. Ik had me er blijkbaar wat te makkelijk vanaf gemaakt. Dat betekent dus dat ik voor het eerst in de verleden tijd moet schrijven.
Mocht iemand na het lezen van dit stuk vinden dat zo'n inhaalslag voortaan achterwege mag blijven, omdat foto's alleen eigenlijk wel genoeg waren, dan hoor ik dat ook graag. Maakt mijn leven toch weer eenvoudiger....


We reden dus naar Stellendam, op basis van de wensenlijst van Robert. Daarop werd gesuggereerd dat daar ook Fraters konden zitten, een wenssoort voor mijn fotolijst. Maar eerst even de Kleine Burgemeester gekiekt, die eenvoudig op een paal op ons wachtte toen we aankwamen.  Het beest zat wat, zwom wat en vloog wat, soms zo dichtbij dat ie niet meer in het kader paste. Natuurlijk brachten we veel te veel tijd door bij deze mooie meeuw.

We hebben de dijk en de kust nog afgezocht, maar geen Frater! Langs het Grevelingen reden we naar de Brouwersdam. Tegenover Markenje hadden we mooi zicht op de enorme groep Goudplevieren en de jongens vonden daarbij de Witbuikrotganzen. Een rondvliegende Slechtvalk bracht de boel mooi in beweging. Pascal vertrok voor ons uit, misschien nog wel naar de Giervalk. Een te subtiele opmerking van mij over het aanpassen van het plan vond geen gehoor. Wel namen de jongens veel tijd om ringen van ganzen af te lezen; het plan is dus sowieso failliet. Peter kroop maar vast achter en in de auto want heel warm was het echt niet. Maar, uiteindelijk kregen we de jongelingen weer in het gareel.



Op de Brouwersdam eerst het "gewone" werk. Drieteenmeeuwen en Dwergmeeuwen vlogen rond en lieten zich lekker fotograferen. Er kwam halverwege het bericht dat er een Alk (gaap...) bij de spui zit, maar een melding van een Noordse Stormvogel deed mij opleven: Die had ik nog niet!
Het beest sufte wat op de golven, en met moeite lukte het om de typerende snavel op de foto te krijgen.


De Alk dook permanent, zodat het nog heel wat tijd kostte om een behoorlijke foto te maken. Een groepje rustende Drieteenstrandlopers leverde een mooi fotomoment, zeker ook door de Drieteenmeeuw die in de groep zat. Een drieteencollage, dus...



De plannen om naar de Grote Geelpootruiter en de IJsduiker op Noord Beverland te gaan, moesten overboord. Het werd al lastig om de Koudekerkse Inlaag, die we eerst even kort aandeden om weer ganzen te bekijken, en Neeltje Jans te halen voor het donker zou worden. Onderweg was een grote groep ganzen weer zo interessant voor de jeugd dat we weer veel tijd verspeelden. Maar wel met succes! In één beeld liep de Kraanvogel achter een Zwarte Rotgans. Verspelen is dus niet het goede oordeel! Het gevolg was wel dat de schemer al langzaam intrad toen we de Grote Burgemeester op Neeltje in beeld kregen. Frank nam nog uitgebreid de meeuwen (Kleine Mantelmeeuw!) op de korrel. Peter en ik doodden de tijd met nog meer Drieteenmeeuwen en de jonge Zilvers.


Daarna nog even naar de Kuifaalscholver zoeken en ik kon beginnen met de zonsondergang(zie vorig bericht...). Snel omkeren dus, want we wilden nog een poging doen de Velduilen te zien vliegen. Het zou, voor mij, het hoogtepunt van de dag worden, ook al had ik de uilen al heel behoorlijk op de foto.

We stonden er nog maar net toen we een Ruigpootbuizerd, een Blauwe Kiekendief en een Velduil vliegend ontdekten. De foto laat goed zien hoe donker het dan al is.


We zagen drie uilen opstijgen, waarvan één een paar meter voor ons.  Echt niet gezien dat ie daar zat! Fotograferen in dit licht is dan echt een uitdaging. De autofocus vond het onderwerp niet meer zodat alle "vakmanschap" moet worden aangewend. Maar het lukte om een paar foto's te maken. Vorig jaar heb ik hopeloos zitten dippen op deze zelfde plek, dus ik enorm blij! Wat een schouwspel!

Maar dan thuis, de plaatjes op de computer. Als er dan een scherpe foto bij zit, blijkt de hoge ISO-waarde zijn tol te hebben geëist. Dat ziet er dan zo uit:


Lightroom moet hulp bieden om er iets toonbaars van te maken. Een beetje schuiven met de regelaars leidde tot dit:


De vluchtplaatjes bleken redelijk vaag, te verwachten met dit licht, zelfs op ISO 3200. Het is vaag, of korrelig. Maar, wat een prachtige dieren!



Diep in de avond ben ik gestopt met mijn reanimatie-pogingen. De foto's in het vorige bericht blijken de beste van de uilen.

Uit de presentatie van gisteren blijkt ook dat de onvoorspelbaarheid van de natuur onderdeel is van de belevenis van de vogelspotter. Hoe ambitieus en vasthoudend een vogelaar ook kan zijn, uiteindelijk maken de vogels, de omgeving en het licht de dienst uit.

Gelukkig maar!

2 opmerkingen:

Incanto Images Fotografie zei

ik ga het je niet makkelijk maken, wil elke reis zo'n verhaal...;-) met foto's. Dit gebied is iets te ver weg, ik geniet dubbel van je verhaal en foto's.

Groetjes Von

kiekismichel zei

Ja mooi verhaal en mooie beelden en veel soorten , denk dat je al een flinke lijst hebt in die vijf jaar !?
Paul ik heb je bij mijn blogs gezet die ik volg dan hoef ik niet meer via via hier terecht tekomen en dan mis ik niks !

Gr Michel