Spreekwoordelijk

Gert en ik hebben een credo: Als je niet gaat kijken, zie je niks. Vandaag variëren we daarop: Als je niet goed kijkt, zie je ook niks!

Vroeg op weer naar Texel te gaan. Eigenlijk wilde ik alleen naar het Robbenoordbos om toch de Siberische Boompieper op mijn lijst te zetten, maar Gert Vonk, Marie-José en John van Gestel en Rob Martens gaan mee, en die hebben de Steppeklapekster nog niet gezien.

We combineren dus de wensen, en de auto. Goed voor het milieu, en zo komen wij Hollanders weer aan onze dosis WORSTENBROOD!

We staan halverwege de morgen vlak onder Den Oever in het bos, letterlijk halsreikend uit te kijken naar twee piepers die heel slinks tussen de takjes en bladeren van het bos bewegen. Zie je de beweging niet, dan mis je de vogel. Het lukt dan ook heel slecht een foto te maken, maar het kan erger. Gert staat naast John, wijst hem de vogel die dan niet beweegt....en John ziet hem niet. Jammer. Ondertussen maakt Gert wel heel goede plaatjes!

Zoals het wel eens is bij een nieuwe soort: een bewijsplaatje, meer niet.

We laten een boot lopen om ook John aan een nieuwe soort te helpen, maar dat lukt niet. John balen, en wij balen met hem mee. Gelukkig wacht er voor mijn gezelschap nog een kans op een nieuwe soort: de Steppeklapekster die ik maandag al mocht zien.

Op de terugweg door het bos treffen we nog een groepje Goudhaantjes waarbij opvalt dat ze veel geel op de kop hebben, en geen zwarte randjes. Mijn boek geeft de oplossing niet, maar ik denk dat het jonkies van dit jaar zijn.

De overtocht wordt vergezeld door de gewone meeuwen (eten uit de hand) en Kauwen. Een foto van de Kauw laat zien dat de wind al aardig aantrekt, en de lucht wordt langzaam donkerder.

De klapekster blijkt dit keer op een akker te zitten, veel minder duidelijk dan maandag. Wel kunnen we volgen dat het dier last heeft een Veldleeuwerik te verschalken. Opnieuw toont de "Steppeklap" zijn karakter, al krijgt hij de Leeuwerik niet in één stuk versleept. Een in een struik gespietste rietgors toont dat hij wel evengrote prooien aankan.

Boefjes.....

Helaas vindt op deze plek het soms typische vogel-fotografen-gedrag plaats. Een paar onverlaten stelt zich brutaal op in de beeldlijn van een kompaan en mij. Ondanks de enorme lenzen stappen ze ook nog te dichtbij, waardoor de vogel weer verdwijnt. Als we er wat van zeggen, krijgen we een redelijk agressief antwoord en reageert de man in de rode jas tenminste intimiderend. Jammer hoor. Gelukkig (?) koelt de beginnende regen de gemoederen.
Op de akker zitten nog een paar leuke groepen Watersnippen, en kleurige Vinken en Kepen.

We zijn toch op Texel, en jagen nog een paar meldingen na waarvan de Pestvogels de meeste tijd vragen. Helaas, tevergeefs.... Al levert de zoektocht nog een plaatje van de "kleine Jan". Het is de beste foto van de dag.....

We gaan terug naar de boot, langs honderden Kramsvogels, Koperwieken, Wulpen en Rotganzen, en door naar huis. Iedereen heeft een nieuwe soort, Gert twee, en Marie-José zelfs drie door een Pontische meeuw achter de veerboot. Niet gek.

Ik neem me voor om deze week niet nog eens naar Texel te gaan. Maar je weet nooit......