Texel, ook met z'n allen

Vrijdag 12 oktober

Net nadat de depressie Woerden heeft gepasseerd rijden Gert Vonk en ik naar Texel. Dit weekeinde is daar het Dutch Birding weekeinde, een jaarlijkse verzameling van vogelaars die hun best doen de meest bijzonder vogelsoort te spotten. Volgens zeggen niet voor de riante prijs die wordt uitgeloofd, maar om zo de vogels van Texel in deze trektijd te inventariseren en gezellig samen de natuur in te gaan.

Omdat het weer onderweg al niet best is, rijden we in een ruk door naar de boot. Tweede reden is dat we zo snel mogelijk de hopelijk nog aanwezige Aziatische Roodborsttapuit willen scoren.

Op het eiland treffen we al snel een hele hoop bekenden. Jeroen, John, Rob, Marie-Jose, Pascal, Maartje, Tonnie, Pieter, Luuk, Anton, André, Herman, Rick, familie Braat, nou ja, iedereen is er. Alleen Fred is nog onderweg, en de mannen Van Der Meer komen morgen. En ze missen nog niks, behalve een zeiknatte jas. Want de Robotap blijkt niet meer aanwezig. Ik maak dus maar sfeerplaatjes van het sombere weer. En van staartloze Graspiepers.

Goed, we zien Sneeuwgorzen. En een Oeverpieper. Leuk voor de jaarlijst. Het levert allemaal best nog aardige foto's op, waarin de regen steeds meer een rol speelt. Eerder dan gedacht breng ik Gert naar zijn vakantiehuis, en ga even uitrusten in B&B De Smederij (mijn fantastische onderkomen voor dit weekeinde).

Ik heb echter mijn schoenen nog maar net uit, als het belletje gaat. Kleine Vliegenvanger in de Tuintjes, vlak bij mijn hotel. Dus....Gert oppikken, en de duinen in, waar een forse groep vogelaars ons het vogeltje wijst dat typisch voor Vliegenvangers insecten van blaadjes pikt. Nieuwe soort voor mijn levenslijst! Ik heb nog net tijd om me om te kleden voordat we een pizza naar binnen schuiven en het avondprogramma van de organisatie genieten.

Zaterdag 13 oktober

Fred biedt aan deze dag te chauffeuren, dus mag ik mijn bepakking in zijn camper gooien en laat me naar de Waddenkust rijden. Het is droog, dus dat biedt de kans lekker te wandelen en te zoeken. Fred moest de Sneeuwgors nog, en de net nog aanwezige Zwarte Zeekoet die nu weg blijkt.

En dan “piept” de Aziaat alsnog. We rijden terug naar de Vuurtorenweg waar we binnen een half uur de Robotap in beeld krijgen, voor mij dankzij Rick die zijn telescoop even uitleent. Nieuwe soort 2 is binnen. Als zijn de foto’s van te ver en dus matig. Maar, geloof me, het is ‘m.

Na een heerlijk vers bakkie uit de rijdende koffiekeet van Fred, wandelen we door de Tuintjes, en later langs de Noordzeekust. Op een heuvel zien we een prachtige vliegshow van een Blauwe Kiekendief, die lager vliegt dan wij staan, en dat geeft een heel leuk perspectief. De dame vliegt van de Noordzee naar de Waddenzee, waarbij het strand (met op dat moment nog wandelaars) een aardige achtergrond levert. Fred volgt het tafereel vanaf een afstandje.

Langs de kust rent een stel Drieteenstrandlopers heen en weer, zoals ze eigenlijk altijd doen. Ik schiet mijn plaatjes, terwijl de eerste regen zich aandient. Eén van de Drietenen draagt vijf ringen....zal wel een meisje zijn...?

We rijden naar de Slufter, een uitgestrekt gebied waar Strandleeuwerikken schijnen te zitten. We zijn ongeveer halverwege het gebied als er bericht komt dat er een Roodstuitzwaluw bij de vuurtoren vliegt. Het levert een natte rug op, en een dollemansrit. Tevergeefs… De vogel is gevlogen. We drinken nog maar een bakkie koffie, schuilend voor de steeds maar toenemende regen. Hoe anders dan vorig jaar met temperaturen boven de 20 graden, korte broek en zonnebrand. Maar ja, het is half oktober.

Ook vandaag komt er een tweede gang. Na een half uurtje rusten belt Fred: de Zwarte Zeekoet is weer in beeld. Fred was al de klos doordat we de Strandleeuwerik wilden inruilen voor de Roodstuitzwaluw, dus doen we hem dit plezier. Snel is het beestje op afstand en in de regen in beeld, met een paar goede bewijsplaatjes (dat betekent waardeloze foto's) als bewijs. De ISO-waarde staat op 3200, het is een wonder dat er nog iets op de foto komt....

Tot nu toe twee nieuwe soorten…. Morgen hopelijk meer, en vooral beter weer!

Vandaag, zondag 14 oktober
Het is echt bere-weer. Waardeloos. Fred meldt zich na een nacht in de camper bij mijn hotel voor een warme bak koffie. Samen kijken we de Grand Prix van Korea maar even af voordat we Gert uit bed halen om toch maar wat te gaan bekijken.

Op een akker zijn groepen Fraters, Veldleeuwerikken, Kneuen en Goudplevieren neergestreken. Het regent zo hard dat we vanuit de schuifdeur van de camper de groepen proberen te bekijken. Het wordt niks. Pascal schuift even binnen, zeiknat, net als wij ondertussen. Door de regen is er weinig gezocht, en er wordt dus weinig gevonden. Een paar kilometer verderop zit nog een Zwarte Ooievaar, dus die "doen" we dan maar.

Het wordt een kort dagje. We besluiten de trip maar af te breken, wat te eten en de boot te nemen. Ik kiek nog een paar meeuwen en dat is echt het einde van de trip. Met wel twee nieuwe soorten op mijn lijst, een heel gezellig weerzien van veel "vogelvrienden" en een hele rits foto's waarop veel streepjes en stipjes de lange sluitertijden en de hoge ISO verraden.

Fred stuurt vast nog wel wat aanvullende foto's: van de bende in de "bus", van de noodreparatie nadat de accu was uitgeput, van een paparazzi buiten mijn onderkomen, en vooral van druipende mannen. Zoals deze....

Hieronder plaats ik die aanvullingen met plezier. Het was een heel gezellig, nat weekeinde.

Bijlage foto's van Fred: het weer en de natte mannen ............................

Links onder de Kiek

M-J, John en Rob bij de koffiebus

Mooi weer!

Vanuit de koffiebus

Nog een klein stukkie lopen.....  De Slufter

Check

Impressionisme

Het was weer "toppie"