Na al dat gewerk en een zaterdag met een bus verf op de trap, vandaag toch op pad naar de Witkopeend. Zaterdag bleek het eendje zich plots verplaatst te hebben van Nootdorp naar Zevenhuizen. Een geluk dat iemand haar (het is een zij, zo leer ik nu van vader van der Meer....) zo snel al weer terugvindt. Mij scheelt het weer twintig kilometer sturen.
Tussen de sneeuwbuien door krijg ik de eend in beeld in ongeveer dezelfde omstandigheden als vorige week de Amerikaanse Smient: paplucht, nevelig en koud! En ook deze keer zit de eend te ver weg om een mooie plaat te kunnen maken. Later op de dag wordt de Witkop nog dichterbij gefotografeerd, ik ben dus op een ongunstig moment aan de plas. Maar als waarneming is het geweldig! Ik weet de Witkopeend samen met drie Rosse Stekelstaarten vast te leggen, al wordt het geen poster. Wel geinig dat de eendjes elkaar hebben opgezocht; dat komt vast door de vorm van de (stekel)staarten.
Op de plas zwemmen nog wat andere soorten: de onvermijdelijke Smienten, een Tafeleend, Dodaars en tientallen Meerkoeten, veelwijverige Kuifeenden en een heleboel Futen in winterkleed. De plaatjes zijn allemaal te grauw om trots op te zijn.
Ik loop terug met één van de vele vogelaars die op de eend af zijn gekomen, een beetje mopperen samen. Onderweg naar de auto pikken we toch nog een paar leuke dingen op: een Nonnetje vliegt voorbij, we horen een mannetje Baardman fanatiek zingen en in de verte vliegt een Roerdomp op. Je ziet ze jaren niet, en zo heb je er drie in de maand. 
Ik wandel nog wat rond de parkeerplaats en pak nog een stel Veldleeuwerikken, een Winterkoning en een Kramsvolgelvlucht mee.
Terug in de auto zie ik de Buizerd die me op de heenweg al even bezig heeft gehouden: hij zit op een paar meter van de weg maar is nogal schichtig. Nu lukt het me -ik had er rekening mee gehouden en reed een stukje met de camera op schoot- om de rover van dichtbij te raken. Na twee goede plaatjes vliegt de vogel op en verdwijnt.
Onderweg naar Woerden pak ik nog een paar Wilde Zwanen mee, blijkt het langs de weg te barsten van de Buizerds en in een slootkant lukt het een Roodborst lekker vast te leggen.
Nog een rondje met de hond en de vogeldag zit er weer op. Nog even kijken of de Steenuilen er al weer zijn, maar die hoop is ijdel. In het gras hipt een Kramsvogel en als je dan op het goede moment afdrukt, heb je een bijzonder plaatje.
Lopend check ik de foto's op het schermpje van mijn camera: het is toch net of je zwart-wit hebt gebruikt. Wat een goed had een zonnetje gedaan vandaag! Anderzijds: ik heb er weer een soort bij en sta nu op 223 soorten, de ontsnapte of niet-zekere soorten niet meegeteld. Dat lijkt heel wat, maar op de lijst van waarnemers ben ik zojuist de Top-600 binnengekomen! Met stip op 593. Als je de ontsnapte vogels meetelt, waar ook de Rosse Stekelstaart bijhoort, sta ik al op 574!
Nummer 1 -die werkt vast niet, heeft geen gezin en is vergroeid met zijn oculair- heeft 455 soorten. De man heet ook nog Aart Vink! (Echt, zo heet hij, maar ik ken 'm en hij is een vreselijk gedreven en aardig mens!).
Een Ekster vliegt vlak over en blijkt een aardig patroon op de foto te geven. Het sneeuwt alweer......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten