Wekker

Ik schik wakker van de telefoon: Gert Vonk aan de lijn. Slaapdronken hoor ik hem ratelen over een Grote Franjepoot en een Withalsvliegenvanger, beide nieuwe soorten voor hem. In Noord Holland. Om de rest van de familie niet te storen bel ik "zo" even terug.
Bak koffie en even kijken op Waarneming: Den Helder en de overkant, Texel dus. Ik bel terug nadat de toch gestoorde familie toestemming geeft. Ik ben net klaar met soigneren als Gert arriveert.

We rijden naar de Balgzandpolder bij Den Helder waar Gert zijn eerste nieuwe soort scoort. Ik had deze al eens in Friesland. De vogel fourageert zoals Franjepoten doen, druk en snel. En ver weg.

Dan snel naar de boot, naar de Robbenjager op de noordpunt van het eiland. We treffen Eric Menkveld, Pieter Doorn, Linda en Andre Strootman, Maria en Frans van Antwerpen en Marianne Wustenhoff (die wat is verdwaald, of nu toch aan het twitchen is geslagen ;-). En nog een stuk of twintig vogelaars die allemaal hard op zoek zijn naar de zeldzame vliegenvanger. Het duurt een uurtje of twee -tijd waarin ik Mussen en Fazanten plaat- voordat de vogel in beeld komt.

Het is nog niet helemaal zeker of het wel een echte Withalsvliegenvanger betreft, maar vooralsnog houd ik het er maar op. In zomerkleed zou er geen twijfel bestaan maar in dit kleed moet de commissie van deskundigen het uitsluitsel maar geven.

Tevreden kunnen we naar huis, waar mij nog een diner wacht met familie, die door de files (!) op de terugweg nog wat geduld opbrengen. Op de boot maak ik nog wat plaatjes van de meevliegende meeuwen. Altijd weer leuk.

Al met al een lekker dagje met lekker weer, leuke mensen en weer een nieuwe soort op de lijst.

Het was niet geheel helder

De dames wel: Marianne en Maria op de boot terug

Verstoppertje

Ik breng Cathy naar haar werk in Mijdrecht, en ga even door naar Waverhoek. Het is mooi weer en wie weet zit er nog iets leuks voor de jaarlijst. Ik haal mijn spullen uit de auto en jongleer daar wat mee om tegelijk mijn telefoon op te nemen. Gert Vonk: Kleine Spotvogel op de Maasvlakte.

Gelukkig ben ik vrij vandaag, gooi de telescoop weer in de kofferbak en pik Gert op in Rotterdam. Op naar het Luzerneveld waar we twee dagen geleden nog "bosjes hebben geklopt" om juist dit soort vogeltjes te vinden.

Tuinfluiter

We sluiten aan bij een stuk of tien vogelaars die geduldig voor een struik zitten, de optiek in de aanslag. Geen grote struik, maar wel redelijk dicht met een greppel eronder. In die paar kubieke meter bewegen 3 Roodborsten, 2 Braamsluipers, minstens 1 Tuinfluiter en een Zwartkop scharrelend heen en weer. En een Kleine Spotvogel, maar het is onder de takken veel onduidelijk of het nou de ene of de andere vogel is. Maar het is mooi weer, en het gras is verkoelend nat aan het achterwerk. Er breekt even paniek uit als een Sperwer de struik induikt die het duidelijk op de Kleine heeft voorzien. Gelukkig slaat de rover mis, zodat we onze zoektocht kunnen voortzetten.

Na ruim een uur wachten met af en toe het idee de vogel gezien te hebben, vliegt de Kleine Spotvogel een andere struik in, en wij vogelaars -waaronder nu ook Jeroen Bes, een vriend!- hobbelen daar achteraan. Het beestje komt zelden vrij in beeld maar uiteindelijk heb ik een paar acceptabele plaatjes van deze voor mij nieuwe soort.

Verstoppertje

Ondertussen vliegt het vogeltje wat om ons heen en laat zich steeds beter zien. Gert moet weer aan het werk dus vertrekken we, tevreden met weer een oostelijke (Rusland-India) soort op de lijst.

Maasvlakte 2

Het is een raar gebied, de Tweede Maasvlakte. Lelijk industrieel maar toch kiezen vogels vaak voor dit gebied tijdens de trek of de voorbereiding daarvoor. Met een beetje geluk vind je zomaar een Hop, een Sperwergrasmus of een Steppekiekendief.

In elk geval vinden Gert en ik honderden zangertjes als Kwikstaarten, Tapuiten en Kneutjes. En nog eens tientallen Torenvalkjes en Buizerds. En gelukkig ook de Steppekiekendief die sierlijk jagend langs de weg vliegt met een typisch haventafereel op de achtergrond. Alles toch op behoorlijke afstand, en dus is deze dag fotografisch niet een hoogtepunt.

We rijden wat rond en vinden bij de Edisonbaai vooral Spreeuwen die op een basaltblok verzamelen.  Ook daar een hele groep Tapuiten en we treffen nog een Grauwe Vliegenvanger (die we eerst voor iets anders aanzien zodat we een half uurtje achter deze vogel aanlopen om vervolgens te ontdekken dat die niet heel bijzonder is….) die heel gepast op een afzetting met prikkeldraad poseert.

Al met al een leuke middag, met als hoogtepunt naast de Steppekiek de zelf ontdekte Rouwkwikstaart. Tja.

To dip, and not to dip...

Zo af en toe gaat er een schokgolf door vogelend Nederland. En dit jaar wat vaker. De Sperweruil, de Bruine Klauwier, de Rosse Waaierstaart, de Roodborstlijster en de Dwerguil waren verschijningen waarop heel veel vogelaars afkwamen. Gewoon omdat ze heel bijzonder zijn en nooit of bijna nooit in Nederland zijn gezien. En gisteren was het weer zo ver: ik nam, na het dierentuinverhaal, de eerste hap van het heerlijke avondeten toen Gert mij belde.

"Gezien?"
"Uh, wat? Ik zit net te eten!"
"Vorkstaartplevier, waarschijnlijk een oosterse."
"Oh, is dat bijzonder?"
"Man! De tweede ooit! Lifer voor bijna iedereen! Gaan, man!"
"Ik eet even mijn bordje leeg, en laat de hond uit. Ik kom eraan….."

Binnen een half uur pik ik Gert op, en we rijden iets te stevig naar Sint Philipsland, gebied het Stinkgat, net over de grens van Tholen. Onderweg komt het bericht al door dat de vogel is opgevlogen, maar eerder keerden neven van deze soort -in Noord Holland zit een Steppevorkstaart al weken op dezelfde plek- steeds weer terug. Maar deze niet. Tot aan het donker kijken een handvol blije, en tientallen gedipte vogelaars uit naar de terugkomst van de dwaler uit Azië. Ik neem een bewijsplaat van de ondergaande zon…. je moet wat…. Ondertussen kletsen we wat af met de toegestroomde vogelaars.
Een heel korte waarneming op een andere plek veroorzaakt nog een rally over twee kilometer, maar ook daar komt de vogel niet meer tevoorschijn. We gaan weer terug, een illusie armer.

Vanmorgen voor het werk kijk ik toch even op Dutch Bird Alert. Niks. Gewoon aan het werk dus. Tijdens mijn eerste gesprek gaat de pieper op mijn telefoon. Beest weer in beeld. Nu hadden Gert en ik hiermee een beetje rekening gehouden, dus de agenda's kunnen geruimd en tegen de middag rijden we naar Zeeland. We vinden de vogel tijdens een vlucht die meer dan een half uur duurt. Op grote afstand, razendsnel maar duidelijk door de optiek vliegt de Oosterse Vorkstaartplevier! De rossige oksels zijn wel de belangrijkste kenmerken om waar te nemen, en dat lukt.

Niet de beste foto's, en als de vogel uiteindelijk landt, is dat te ver weg met het mooie weer dat trillingen geeft. We wachten maar niet op betere tijden; het is goed zo! We kijken nog even van een andere kant het gebied in, wat nog een "fly-by" oplevert en een slijkland vol Wulpen en een paar Kleine Zilverreigers. Ondertussen wijzen we tientallen vogelaars, waaronder veel die we gisteren spraken, de weg naar de vogel. Dan weer een uurtje sturen en we kunnen ontspannen aan het avondeten. Denk ik…..

Pelikaan 2

Het leven is toch makkelijker zonder twijfel. Opnieuw tref ik vandaag een Roze Pelikaan, nu in Ouwehands Dierenpark tijdens een feestje vanuit mijn werk. Mijn dochter en nichtje genieten mee van een heerlijke dag "beesies kijken" in het zonnetje. Ik maak ondertussen wat plaatjes.

Voor mij de foto van de dag: Kleine Panda's in ruste

Pelikaan

Nog zo'n soort waarvan je nooit echt zult weten of die is ontsnapt is de Pelikaan. Voor de derde keer rijd ik een eind (naar het retentiegebied Woolde bij Hengelo, om precies te zijn) om een mogelijk wilde vogel te zien. De vleugels zijn gaaf en geen ringen te zien. Scheepsrecht?