Nieuw jasje

Een rustige avond om lekker te spelen met de instellingen van Blogger met als resultaat dat alles er weer eens wat anders uitziet. Ik hoop dat het de leesbaarheid en het overzicht vergroot. De kop vraagt nog wat werk, maar of de Ransuil terugkomt is nog niet zeker.

Verder knopjes om snel te laten weten wat je van een bericht vindt, en geen verificatie meer bij reacties.

Grootste voordeel volgens mij: de plaatjes kunnen nu nog groter. De uil als voorbeeld...

Nu in de rechterbalk ook de door youtube getoond video's van vogels en het WNF. Helaas zie je ook wel eens een muziekvideo van The Birds........ Na klikken zie je de video bovenin het scherm.

Oude bekenden

Ze zijn zo mooi. En we hebben ze vanaf minder dan een meter gezien. Baardmannen. Prachtige vogeltjes die in het riet huizen. Marianne Wustenhof heeft er onlangs nog een paar prachtig vastgelegd. Kijk hier maar eens.

Maar helaas, ze zitten maar niet stil, en verbergen zich heel rap diep in het riet. Geen foto, maar wel een heerlijk zoektocht waarbij de modder in mijn schoenen staat en de zon fel op mijn hoofd schijnt.
Een Rietgors is ons beter gezind en poseert prachtig aan een uitgekauwde Lisdodde.

Gert Vonk gaat weer mee een visje eten, nu in Hoek van Holland. Daar zitten ook de voor Nederland zeldzame Huiskraaien, importvogels uit India, ooit meegekomen met een boot. Ik had ze al wel eens gezien, maar vandaag lukt het ook een leuke serie te maken.

Met een blauw oogvlies

Kraaien die op een Kauw lijken, maar dan groter en met de kenmerkende snavel. Ter vergelijking een Kauw die ook kibbeling lust.

Op een dammetje ontdekt Gert een Kleine Burgemeester, een waarneming die we delen met Wolbert Hermus, een jongeman uit Gelderland die met het OV en een vouwfiets vogelt. Wolbert werkt in de zorg met geestelijk gehandicapten (en voelt zich dus thuis bij ons....). Samen lopen we de meeuw achterna die onwaarschijnlijk wit tekent tegen het zonnetje in.

We vinden nog een paar Wulpen, Scholeksters en ander kustspul. Wolbert vertelt dat hij nog naar de Buffelkopeend wil, een oude bekende die ook wij nog willen "doen" vandaag. De fiets gaat opgevouwen achterin naast Wolbert mee op pad.

Eerst naar het magische bos bij Rhoon. Het Bos Valckesteijn. Daar zit van alles, volgens Gert. Doel is een Appelvink, maar behalve een paar spechten en een groepje Putters met precies één Sijs komen we niet. Maar, opnieuw een leuke wandeling.

Het lijkt allemaal wat nonchalant, maar met de Burgemeester, de Huiskraai en de Buffelkopeend kan de dag toch drie rode soorten opleveren. Dus door naar Barendrecht waar de Buffelkopeend gemakkelijk te vinden is. Het weer is ondertussen wat minder geworden. Dat is jammer omdat daardoor de bronzen gloed op dit kleine eendje niet meer te zien is. Voor Wolbert een wenssoort op zijn lijst, voor mij een aardige foto.

Wolbert is vandaag begonnen in Reeuwijk. Helaas heeft hij de Witkopeend niet gevonden. Gert en ik pochen een beetje dat het ons bijna altijd is gelukt het door ons zelf ontdekte eendje te vinden. En omdat ik Gert toch naar Reeuwijk moet brengen..... Een half uurtje later turen we dus over de plas, maar geen Witkop. Wel duizenden andere eenden, en een IJsvogel die op een paar meter voor ons komt zitten. Helaas was alles al ingepakt, maar de blauwe vogel geeft een mooi einde aan de dag, die daadwerkelijk aan het uitgaan is met een prachtige rode lucht boven de Reeuwijkse plassen.

Ik zet Wolbert in Woerden op de trein, en ben weer eens veel te laat voor het eten. Morgen weer regen, dus wat geeft het.......

Kanarie

"Mooie Kanarie" zegt Cathy als ze de eerste foto op de computer ziet. Niet helemaal correct, maar ik ben blij met "mooi".

Ik neem een spontane WTV-dag waarbij ik de berichten negeer waarin staat dat het vandaag bewolkt en zelfs mistig kan zijn. Niet slim, maar wel lekker. Weer even naar buiten om in Huizen wat soorten bij te spijkeren.

Ik ga voor een stel Geelgorzen, maar die zijn nog niet makkelijk te vinden. Rondwandelend tref ik wel wat Staartmezen, Grote Bonte Spechten, een Goudhaan en een paar Heggenmussen. Ik zoek een uur tevergeefs, en als ik bij de auto terug kom, zitten zes van die gele vogeltjes vlak in de buurt. Ik had net zo goed rustig kunnen blijven zitten, maar dan had ik ook van alles gemist.

Ik vind uiteindelijk zes Geelgorzen, waarvan twee volwassen mannetjes die me heldergeel tegemoet glimmen. Ze blijven wat op afstand en zitten veel tussen de takken, maar met een beetje draaien en keren krijg ik een mannetje redelijk vrij op de plaat.

Ik ga door naar de pier van Huizen, waar ik tot mijn verbazing een Eidereend vind. Die verwacht je hier niet, als echte zee-eend zijnde.... De Grote Zaagbek is in deze tijd wel redelijk normaal, maar ook leuk omdat ik nog geen beste foto van een man van die soort heb. Ondanks het matige licht -want het druilt ondertussen best- neem ik een paar foto's.

Tussen tientallen Kuifeenden baltsen de Futen volop. Het voorjaar komt er echt aan. Na mijn wandeling over de "pier" ga ik het Eemmeer over naar de polder van Almere. Bij de Dodaarsweg is een stuk land grof gemaaid waardoor er veel muizen zijn, en dat trekt roofvogels. Maar ook veel Holenduiven en Groenlingen.

Tussen de duiven vliegt een dame Blauwe Kiekendief. Niet dat ze het op de duiven heeft voorzien, maar het telkens opvliegen verraadt de rovers. Verderop vliegt de mogelijke partner, een prachtig blauwgrijs mannetje. Ik vind het één van de fraaiste roofvogels in ons land.

In de buurt ook veel Buizerds, maar een ruigpoot zit er deze keer niet tussen. In de polder nog wel een stel Wilde Zwanen. Leuk, zo dichtbij.

Ik rijd door naar de Grote Praambult waar vanaf je uitkijkt over een deel van de Oostvaardersplassen. Het is er rustig. Geen grote rovers, maar wel veel runderen, paarden en herten, sommige broodmager. Er liggen her en der kadavers waarop je een Zeearend of een Raaf hoopt te vinden. Niet, deze keer. In een boom vind ik met de telescoop een verstopt Smelleken, een kleine valkensoort. Weinig kans dat je 'm vindt op deze foto...

Via de dijk ga ik terug naar Woerden. Het betrekt steeds meer. Ik pak nog een paar Buizerds en wat Nonnetjes mee.

Vanaf de dijk maak ik nog een portretje van een vervaarlijk uitziend rund.
Binnenkort met het zonnetje erbij nog maar eens terug. De OVP blijft een heel bijzonder gebied!

Dat kan beter

Ik had het er laatst met John van Gestel over. Na een jaar redelijk fanatiek achter nieuwe soorten aanrennen, is het een stuk lastiger om de soortenlijst uit te breiden. Gelukkig heb ik het fotograferen nog...

Van die ruim driehonderd soorten staat er maar een handvol goed op de foto. En soms helemaal niet. Ik maak er geen halszaak van, maar er af en toe op uit om plaatje van een "gewone" soort - of een wat meer bijzondere waarvan ik echt een beter plaatje kan gebruiken - te maken door er eens echt voor te gaan zitten, kan geen kwaad. Het is eigenlijk ook wel relaxed. Het moet niet, het mag.

Zo ook met de Waterral. Meestal alleen te vinden tegen het donker en daarom ook niet makkelijk op de plaat te zetten. Als je ze al vindt. Ik heb vorig jaar samen met Peter van der Meer menig avondje in de Jonker doorgebracht zonder ze zelfs maar te zien. Maar nu met het ijs op de sloot zijn de kansen ook overdag wel wat groter.

Als de ral mij ziet, wandelt hij rustig maar zeker bij me vandaan, het riet in. Geeft niet, deze foto's zijn echt al een heel stuk beter dan die ik in het verleden heb gemaakt.

Gert Vonk wil mij de laatste tijd nogal eens plagen als er weer een Torenvalk in beeld komt. Dat komt door de reportage van een poosje geleden: het "model". Ik kan het inderdaad niet laten om deze charmante bidders vast te leggen als er weer eens één in de lucht hangt.

Mooi toch?

Zee-eend

De Grote Zee-eenden op de Reeuwijkse surfplas hebben ons -Gert Vonk en mij- de afgelopen week best zoet gehouden. Kreeg ik hulp van Dorus Duits, vandaag is het mijn beurt om Gert te helpen om eindelijk die eenden te vinden.

Maar eerst even naar Alphen aan den Rijn, koffie drinken bij moeders. Dan even naar de Zegerplas waar ik de familie Schonewille tref die aangeeft dat er niks bijzonders is. Nou ja, het gewone spul, waaronder deze bijna makke Aalscholver.

Dan contact met Gert. Natuurlijk wil ik hem helpen, en ik wil graag nog een plaatje van die verdwaalde eenden.
De plas is de laatste twee dagen verrassend dichtgevroren. Er zijn nog maar een paar wakken waarin de bewoners geconcentreerd aanwezig zijn. Dat maakt het zoeken makkelijker, en het is nu mogelijk veel verschillende soorten dicht bij elkaar te zien. Brilduikers, Nonnetjes, Dodaars, Krakeenden, allemaal in één kijkerbeeld. En in de verte: de Zee-eenden. Gert blij, maar nu nog een foto.

We rijden naar de andere kant van de plas, wat ook nog een best stuk wandelen met bepakking inhoudt. Maar dan hebben we ook een goed beeld op de dwalers, die in de buurt zwemmen, poetsen en duiken van de nu wel bekende Witkopeend. Ik maak mijn foto's van wat er zoal voorbij komt.

Ik ben nu wel klaar met de winterkou. Laat het voorjaar maar komen.