Lijstjes

Heerlijk weer tijdens deze donkere dagen! Gisteren dus maar op pad naar het Natuurontwikkelingsgebied Polsbroekerdam om samen met de hond een paar uur te baggeren. Ik hoop daar een paar vogels aan mijn regiojaarlijst toe te voegen, wat uiteindelijk niet lukt. Maar ach, met dit weer….. De Staartmees en de Matkop komen mooi uit tegen de strakblauwe lucht.

Vandaag valt er niks te scoren voor mij. Wel voor Gert Vonk die de afgelopen week in Oostenrijk was om te skiën (met 16 graden boven nul niet echt geweldig…) en dus de Dwerguil miste. Op naar Lettele dus om het uiltje in het licht te bekijken en Gert een LIFER te bezorgen.

We zijn niet alleen: een mannetje of vijftig zoekt het bos af naar de uil die zo onvoorspelbaar is gebleken. En die zo klein is. We krijgen eerst een leuke show van een stuk of tien Zwarte Mezen die vlak aan het pad naar eten zoeken. Nooit eerder zag ik zoveel van deze Meesjes zo dichtbij.

Ondanks de zon is het licht in het bos best lastig. Daarbij is mijn trouwe "vaste" 400 millimeter nog altijd in reparatie en dan blijkt toch wel het verschil in scherpte en lichtsterkte nu ik de zoomlens moet gebruiken. Bij de meer beweeglijke soorten levert dat echt mindere resultaten dan ik graag wil.

Gelukkig komt het Dwerguiltje in beeld; eerst op grote afstand, later wat dichterbij hoog in een boom. Ook dat geeft problemen tegen de heldere lucht zodat de nabewerking wat tijd vraagt. Maar het beestje zit tenminste stil zodat een langere sluitertijd mogelijk is. Al met al een veel betere foto dan die van vorige week (al was het toen één van de betere foto's waarnaar meer dan 3000 mensen hebben gekeken).

Het beestje kijkt redelijk kwaad om zich heen maar blijft deze keer gelukkig een poosje zitten. En eindelijk komen de ogen ook op de plaat. 

Het gerucht gaat dat de vogel een hol heeft om zich te verstoppen zodat we mogelijk lange tijd van de aanwezigheid van deze in Nederland zeer zeldzame soort kunnen genieten. 

Gert en ik doen nog een rondje door het bos waarbij we Kuifmezen, Glanskoppen, Matkoppen, Boomklevers, Goudhaantjes, Vinken, Kepen, Staartmezen en meer van dat soort spul voor de kijker krijgen.
Een wat rossige Boomkruiper vraagt wat meer aandacht: de lange teennagel, de witte buik en het "trapje" op de vleugel lijken te wijzen op een Taiga- of Kortsnavelboomkruiper. Maar heel zeker wordt het niet. Misschien dat de helpers op Waarneming er wat van willen vinden….

Gert en ik rijden terug naar Utrecht om Gerts eerste plaats op de jaarlijst voor de regio veilig te stellen: de Partijzen bij Utrecht zijn nieuw voor Gert zijn lijst. Precies op de plek waar ik ze eerder al zag, zitten twaalf van de prachtige vogels in het zonnetje. Waarmee Gert nu vier soorten voor staat op de regiolijst voor het jaar 2013….. Vier meer dan ik……
Nog twee dagen voordat de eindbalans kan worden opgemaakt.

Siberisch

Na de rust van gisteren loopt vandaag weer eens hectisch: Gert Vonk belt mij terwijl ik nog aan mijn eerste koffie zit. Op Waarneming worden de Siberische Taling (nieuw voor ons allebei) en de Bonapartes Strandloper (nieuw voor Gert) gemeld. Op pad dus….

Eerst even naar Arnhem voor de Taling waarbij het altijd spannend is of het wel een wild exemplaar is. Deze eenden worden veel gehouden door siervogelkwekers. Maartje en Pieter Doorn en Toy Jansen zijn er ook weer en ook zij hebben we vertrouwen in. Het beest zit ver weg en is schuw. Zover we kunnen zien zitten er geen ringen aan. Dus tellen we hem voorlopig. Fotografisch is het een drama: het plaatje is gemaakt door de telescoop en zelfs dan lukt het niet om de eend goed te platen. Ach….

Dan door naar Dronten. Daar zit de Amerikaanse gast die ik een poos geleden al eens in Friesland redelijk goed kon vastleggen. Nu niet. Ook deze vogel zit ver weg, maar wel in een prachtige groep Bonte Strandlopers, Kieviten en Goudplevieren die regelmatig opvliegen doordat er een vliegtuigje overvliegt. Specifiek is het dus niet op de foto te krijgen, maar het geheel is in dit geval ook de moeite waard. Zeker ook omdat hier in het Vossemeer een mooie groep Grote Zaagbekken en een paar Kleine Zwanen rondzwemmen. Een heerlijk uurtje turen!

Een korte zoektocht naar de Zeearend loopt op niks uit, en de door de familie Van Der Meer aangedragen Grote Zee-eend bij Almere laten we door het steeds meer betrekkende wolkendek maar even zitten. Op naar de rijsttafel!

Thuisdag

Ook wel eens lekker om niet op pad te zijn: kerstspullen kopen en even voor mijn reptielen zorgen.
's Avonds naar de bios en verder even lekker rondhangen. Misschien ook wel ingegeven door een defect aan mijn trouwe 400 milimeter-lens die nu even in Duitsland verzorging nodig heeft. Ik moet me dus even behelpen.

Verder moet in even mijn excuses maken aan Cees. Mijn melding van het gerucht rond de Dwerguil heb ik verwijderd: dat was journalistiek niet netjes.

Arme Rick

Het houdt maar niet op in Overijssel. Nu weer een Dwerguil bij Lettele. Alleen moet ik wel werken…. Ik kan pas in de middag naar het oosten.
Ik maak contact met John van Gestel die er volgens Waarneming.nl is geweest. "Lastig hoor" mailt hij me. Als ik tussen de vergadering door even check komt ook nog het bericht dat de vogel weer uit beeld is omdat een fotograaf weer net een stap te veel heeft gezet.
Gelukkig krijg ik bericht dat Rick Schonewille op de plek is aangekomen. Hij zoekt de vogel vast wel weer op voordat ik er ben…..

Dat loopt anders: als ik aan het eind van de middag aankom, in gezelschap van Robert van der Meer, is de vogel nog steeds niet teruggevonden. Rick is net vertrokken. Hij heeft dan een uur of vier gezocht en heeft het opgegeven.

Na een kwartiertje komt de uil plots op een tak zitten. Hij was dus al die tijd in de buurt, maar het is nou eenmaal een klein uiltje. Gelukkig heb ik mijn camera paraat en schiet min of meer op geluk plaatjes van de donkere schim op de tak. Enorme hoge ISO-waarde maar het is al heel wat dat we hem zien.

Helaas kijkt de uil niet naar de camera maar waarschijnlijk naar de plek waar naartoe hij wil. Na een plaatje of tien vliegt de vogel weer uit beeld, net voordat Rick terug is die -als een dolle- is teruggekomen door onze melding. Maar de uil blijft uit beeld….

Ik ben blij met de nieuwe soort, een prachtig heel klein uiltje. Maar mijn mededogen gaat naar Rick….

Rondje Reeuwijk

Gewoon een zondagmiddag met Gert Vonk en Russel, de hond.

Brilduikers

Dodaars

Pimpelmees

Blauwe Reiger

Groot en klein

Onderweg naar Assen bel ik mijn oudste (niet mijn grootste) broer; hij woont een kilometer of tien van Assen en heeft een bovengemiddelde belangstelling voor mijn ondernemingen. Mooi moment om samen op zoek te gaan naar een nieuwe soort: de Witstuitbarmsijs is gezien in een park in het noorden van de stad.

Het is triest weer. Van dat weer waarbij het niet lijkt te regenen terwijl je toch nat wordt. Het weer waarbij alles min of meer zwart-wit toont. Alleen de vondst van de Witstuit kan de dag kleuren, zo lijkt het.

Bij aankomst -Gert Vonk en Robert van der Meer zijn meegereden- treffen we Toy Jansen en de familie Doorn. Met trieste gezichten. Niks gezien….. En ook broer Gerrit komt aanlopen, een stuk vrolijker. Een rondje door het park levert een paar Geelgorzen en wat Grote en Kleine Barmsijzen op, maar geen Witstuit. Samen met Gerrit vind ik een Grote Zilverreiger en later nog een Boomklever, maar daarvoor hoef je niet naar Drenthe.

Een stuk of twintig medevogelaars zoeken de wijk en het park af, maar het blijft bij de gewone Barmsijssoorten. Jammer voor mijn grote broer die nu dus niet de kick van het vogelen meemaakt, maar de dip. Na een uurtje druipt hij dan ook bijna letterlijk af, zich waarschijnlijk afvragend of vogelen ooit leuk kan zijn. Zijn gezicht past in elk geval bij het weer.

We doen nog een poging, maar het blijft niks. Op weg naar huis dus maar. Bij Zwolle lijkt het even op te klaren waardoor we toch maar even op bezoek gaan bij de landelijke ster: de Sperweruil. Tegen de tijd dat we de vogel in de ogen kijken, is het alweer betrokken. Toch weer leuk, deze uil. Vliegend en poetsend, spiedend vanaf de tak waarop de vogel nu al een hele tijd zit. Was Gerrit maar hier….

De uil vliegt uiteindelijk naar een verdeelstation en gaat lui op een paal zitten. Misschien wel de laatste keer dat ik deze soort in het "wild" zie, troosteloos op een industriële paal. Wat een dag…