Het is even afwachten voor ik één van de vogels te zien krijg. Gelukkig zijn ze wel vocaal zodat ik in ieder geval een idee heb waar ze zitten. Maar zien is een groot woord..... Heel snel, heel klein en altijd diep in de struiken zie ik een vogeltje, en druk af.
Geen wereldplaten, maar herkenbaar. En dus kan ik weer naar huis. Onderweg langs de rivier vliegen nog grote groepen Kramsvogels die vanuit de auto -ze zijn heel schuw- mooi in beeld zijn.
Dan "piept" Pascal Wink: of ik thuis ben? Aan het eind van de straat waar ik woon zit een Kerkuil in de boom! Nou heb ik onlangs zo'n uil door mijn tuin zien vliegen dus heel verrast ben ik niet, maar het is wel heel bijzonder dat deze soort in een woonwijk, overdag, in een boom zit te slapen. En dus rijd ik iets te snel naar Woerden.
Samen met een paar plaatselijke vogelaars en wat gebiologeerde schoolkinderen bekijk ik de uil die ik zó nog nooit op de foto heb kunnen zetten. Lekkere middag!
1 opmerking:
WOW!! Echt mazzel!
groet, Maria
Een reactie posten