Maasvlakte 2

Een vreemde week, een vreemde dag. In de ochtend dragen we de dochter van vrienden naar de laatste rustplaats, in de middag werk ik en in de avond rijd ik met Gert Vonk opnieuw naar de Maasvlakte. We kunnen nog ruim voor het donker de Raddes Boszanger bekijken die zich verschuilt in hele kleine polletjes op de dijk van de Tweede Maasvlakte. Absurde dag.

We treffen Rick Schonewille, Maartje en Pieter Doorn, Max van Waasdijk en nog een stuk of twintig vogelaars. De meeste dus al voor de derde keer deze week..... We schuifelen achter de tweede soort Boszanger aan die van plant naar plant hupt, en ons steeds versteld doet staan van de verdwijntruc. Met hoge ISO-waarden lukt het een paar goede foto's te maken, en nog veel meer opnames met scherpe grassprietjes en een veeg van de vogel.

Het is weer een nieuwe soort op mijn levenslijst, de zesde in de maand september. En dan moet de echte najaarstrek nog goed op gang komen......

Hoppa!

Na de weekeindboodschappen en wat huiselijke klussen is de Noordse Boszanger nog niet boven water, jammer, want ik wil graag nog een foto van dat beest maken. Ik houd de meldingen dus scherp in de gaten.

Dan verschijnt de Hop in Katwijk: een altijd prachtige vogel die maar zelden in Nederland komt, en nu is er één in het zonnetje te doen. Ik pak mijn camera en haal Gert op. Onderweg volgen we de meldingen en zien een foto van Fred Klootwijk verschijnen, een mooie foto. We bellen Fred voor de precieze locatie. Hij laat in dat gesprek niet na om aan te geven dat een betere foto maken vrijwel niet mogelijk is. En hij komt terug naar de plek om ons falen te aanschouwen. Zo hebben we dus twee hoofdrolspelers: Fred, en een Hop.

Als we aankomen is het gelijk gezellig: Peter, Robert en Frank van der Meer zijn er, en ook Kiekjesdief Wim van Yperen. Door een hek zien we de Hop rupsen vangen waarbij hij af en toe de kuif parmantig opsteekt. Wat een prachtbeest!

Als de zuiderling opvliegt en in een wijkje gaat zitten, praat ik nog wat na waarbij Fred nog eens wijst op zijn foto. Ook behandelt hij (denk ik) de zere knie van Wim. Een boeiend stel samen.......

De jongeman weet het nou wel.... Fred is nog steeds trots op zijn foto.

Amateur fotograaf, vogelaar en ...... ja, wat eigenlijk?

Gert en ik voegen ons nog even bij de groep aan de andere kant van de weg, op een grasveldje middenin een woonwijk waarvan de bewoners -die met dit weer ook lekker buiten zijn- wat verwonderd kijken naar de groep vogelaars. De vogel duikt een tuin in, hobbelt wat rond, vangt een paar rupsen en vliegt tenslotte een boom in. Op dat moment volgen we het dier al een uur of drie, en het wordt dus tijd om de aardappels op te gaan zetten.

Een kleine vijfhonderd foto's heb ik op de camera. Nu maar even zien of ik Fred naar de kroon kan steken.... In elk geval heb ik een filmpje van een Hop die een rups opeet, en ook nog een foto van een Buizerd!

Uniek gevalletje

"Ben je toch aan het twitchen geslagen, Paul?' De vraag van Pascal Wink vlak naast de Hondsbossche Zeewering bij Camperduin tovert een lach op het gezicht van Gert Vonk die bij mij in de auto zit. Blijkbaar is mijn imago nog onschuldig, wat betekent dat ik niet voor ieder bijzonder vogeltje alles laat vallen om 'm maar te gaan zien. Maar ja, de tripjes van de afgelopen week doen mij in elk geval anders geloven....

Gisteravond levert een item op het forum van Waarneming.nl een schok in vogelend Nederland op als een vermoedelijke Gekraagde Roodstaart een Rosse Waaierstaart blijkt te zijn. Die is nog nooit in Nederland gezien, en nu zit er één "twitchbaar" in de polder van Camperduin. Gelukkig heb ik mijn laatste afspraak van vandaag met een collega die zelf ook regelmatig op een telpost staat, en dus doen we professioneel snel zaken. In het begin van de middag pik ik Gert (die er zelfs onrustig van heeft geslapen....) op.

Als we aankomen blijkt er een beste groep te staan, die het vogeltje natuurlijk net uit beeld heeft zien gaan. Gelukkig keert de Rosse Waaierstaart terug op een overloop tussen een erf en het weiland en kan ik het diertje enige tijd in alle standen vastleggen.
Het gedrag is leuk om te zien: het staartje à la een Winterkoning opstekend en soms rillend op de grond duikend als een bedelende jonge Mus. Ondanks dat de RoWa veelvuldig in de begroeiing duikt, lukt het behoorlijke plaatjes te maken. Zeker als Gert, Max van Waasdijk en ik een poosje afgezonderd op het erf van een manege het beestje opwachten en van wat dichterbij voorbij zien schuiven.

Sluipend

Voorkant

Linkerkant

Klappend met de vleugels

Rechterkant

En achterkant

Het moge duidelijk zijn: een nieuwe soort voor mij en ruim 250 andere vogelaars. Het is een wonderlijk weekje na een behoorlijk slappe tijd daarvoor. En waarnemingen in de landen om ons heen beloven nog meer. Nou is ouder worden op zich niet je-van-het, maar die extra verlofdagen komen nu wel goed van pas!

Groepjes

Dit is werk, echt waar!

Door een belangrijk project kon ik niet weg toen ik gisteren de melding van de Noordse Boszanger zag, maar ik kon dan ook ècht niet weg. Gelukkig ben ik dan wel in staat om me over te geven en geconcentreerd aan het werk te blijven. Maar....vandaag ben ik vrij! Heerlijk als dan om half negen het bericht komt dat de vogel tegen alle verwachtingen in nog aanwezig is op de oever van de Maasvlakte. Ik trek Gert even uit zijn werk en rijd met hem het industriegebied in. Het is altijd weer wonderlijk wat daar aan vogels te zien is.

We zijn niet alleen, ondanks dat we toch vrij snel na de eerste melding op de plek aankomen. De groep vogelaars groeit snel aan tot een man of veertig die de rondvliegende vogel -die normaal van Noord-Zweden naar Azië trekt- heen en weer volgt. Piep hier, groep hier, piep daar, groep daar. Ik krijg zelf de vogel mooi in de kijker, maar op de foto zetten is vrij onmogelijk. Anderen hebben meer geluk gehad. Zoals herontdekker Karel Hoogteyling.

Op een rij op wacht voor de Noordse Boszanger

In het groepje nog wat bekenden die (denk ik) eigenlijk aan het werk of op school zouden moeten zijn. Maar ja, vogelkoorts aangewakkerd door een zeer zeldzaam beest wordt binnenkort vast in de verzuimregels opgenomen.

Het wordt nog wat gekker als Garry Bakker een Arendbuizerd meldt. Gangbare vogel op vakantie in het zuiden, maar deze zit een kilometer van de plek waar we staan. Een belangrijk deel van de groep vormt een nieuwe groep bij een hek op de Maasvlakte waar de Arendbuizerd op een paaltje zit, in gezelschap van een stuk of vijf gewone Buizerds. Dat maakt vergelijken wat eenvoudiger, al pakt menigeen toch even het boek erbij: de jonge vogel wordt uitgebreid geanalyseerd voordat we het eens zijn: Het is een Arendbuizerd! (Garry wist dat al lang, natuurlijk).

Een nieuw groepje blije vogelaars bij de Arendbuizerd

De vogel zit vrij en vliegt op om een rondje te doen met een Buizerd, waardoor het verschil in grootte en spanwijdte goed is te zien.

In de lucht met een Buizerd: de Arendbuizerd is veel groter.

Bij de landing verderop zijn goed de lichte schouders te zien. Op de voorgrond een gewone Buizerd.

Gert moet weer aan het werk, en dus gaan we richting huis. Allebei met twee nieuwe en zeer zeldzame vogels op de lijst voor Nederland. Zo horen WTV-dagen altijd te zijn!

Fryslân boppe

Door de telescoop

Na een wat te drukke week en een zaterdag vol klusjes moet ik er echt even tussenuit: ik Whatsapp mijn plan en Rick Schonewille hapt. Samen rijden we vanmorgen vroeg naar Dongeradeel, niet voor het eerst. Een paar weken geleden waren we op dezelfde plek voor de Bonapartes, nu voor de Steppevorkstaartplevier.

We zijn al een poosje in Friesland en knijpen 'm wel een beetje: nog geen meldingen, en ruim tweehonderd kilometer onder wielen..... Net als we afslaan naar de plek waar de vogel gisteren het laatst is gezien, piept Dutch Birding: de vogel zit op dezelfde plek "lekker dichtbij op een akker".

Nu zijn die Friezen ruimte gewend, maar dichtbij? Ik schakel zelfs sinds lange tijd over op een converter en digiscoop om nog een beetje plaat te maken van het bruine beestje dat rondwandelt in een even bruine akker. Een beetje wind erbij. Ik begrijp in elk geval waarom er nog zo weinig foto's zijn gemaakt.

Ik maak plaatjes, maar het licht en het weer maken dat het allemaal matig lukt. Aan de andere kant: een nieuwe soort èn een foto! Niks te klagen!

Met 400 millimeter 

Met converter maakt 2 x 400 millimeter 

Croppen, verscherpen en gemaakt met de telescoop

Het is duidelijk: geen topplaten. Ook een zoektocht naar een Taigaboomkruiper bij Lauwersoog levert geen plaatje. Twee zeldzame soorten en een ontspannen ritje maken er toch een lekker dagje van. 

Rick: Dank!

Rijtje

Ben ik net terug van een zeetocht, vind ik tijdens een wandelingetje (met hond) langs de Natuurplas Breeveld in Woerden een rijtje meeuwen. Niet per ongeluk want Frank van der Meer meldde gisteren een Geelpootmeeuw, en die zoek ik dan toch even op.

Het determineren gaat altijd wat makkelijker als er vergelijking mogelijk is. Zie hier!

Succes!

Botney Cut

Op ons gemak naar Lauwersoog, Gert Vonk en ik, waar we aan boord gaan van de Dageraad. De Dageraad is een niet al te grote vissersboot en we zijn dus blij met het weer: 30 graden en maar een zuchtje wind. Op de kade treffen we Maartje en Pieter Doorn, Toy Janssen, Wouter Teunissen en nog vijftien lotgenoten. Eigenlijk is het gelijk gezellig.

We zullen de hele nacht doorvaren naar onze bestemming, de Botney Cut in de Klaverbank, een kleine tweehonderd kilometer boven Texel.

Bij Ameland treffen we de eerste zeehonden en onderweg barst het van de sterns, vooral Grote en een enkele Zwarte en Dwerg. En hoewel het een vogeltocht moet worden blijken vooral insecten ons bezig te houden: vlinders en zelfs een Paardenbijter aan boord, toch al een eind op zee.

De zon zakt snel, wat ook wel weer een mooi gezicht is, zeker als de eerste Jan-van-Gent door dat beeld vliegt.

We gaan een biertje drinken met de traktatie van de schipper: gerookte makreel en plakjes worst. En dan naar bed! Ik slaap in de kajuit dus het zal weer vroeg dag zijn....

De nacht is inderdaad kort, wat onrustig en oncomfortabel. Als ik met mijn duffe hoofd naar buiten stap, sta ik direct oog in oog met Noordse Stormvogels, Kleine Jagers, Grauwe Pijlstormvogels, Drieteenmeeuwen en Jan-van-genten. Nog voor de koffie maak ik de eerste plaatjes in heerlijk weer.

Dan varen we een mistbank in waarin het zicht slecht is en zelfs regen valt; hoe anders dan het begin. Pauze voor het gebakken ei van Simon, die ons prima verzorgt.

Na het ontbijt gaat het kort los met vooral tientallen Noordse Stormvogels en een stel Kleine Jagers die de meeuwen de prooi afpakken. De achtervolgingen zijn spectaculair om te zien. Niet veel later zie ik een doelsoort voor deze reis, de Kleinste Jager. Een nieuwe soort voor Gert en mij.

Pieter en Gert na een zwaar nachtje, de sfeer zit er goed in....

In het kunstmatige bos op het voordek: de Fitis. Later sloot ook een Graspieper aan.

De dag verloopt verder rustig in betrokken weer, minder mooi dat op het vasteland met zelfs wat regen.  Met vereende krachten worden nog wat Noordse Stormvogels uit het water gevist waarna ze een ring krijgen: een leuke bezigheid voor de wetenschap, maar de "NoStos" zijn er niet blij mee.

Het duurt tot na het eten als het plots weer even druk wordt met twaalf Kleine en drie Grote Jagers. Een waarschijnlijke Middelste Jager komt niet goed genoeg in beeld om het zeker te weten en komt dus niet op de lijst die door de organisatie wordt bijgehouden.

De nieuwe soort: De Kleinste Jager

Met plezier stappen we op zaterdagochtend weer van de Dageraad. Het schudden en golven, 36 uur lang, heeft zijn tol geëist. Op naar huis met ruim 600 foto's.

We stoppen nog even bij de Grote Praambult om met Pim Julsing de Zeearend te spotten terwijl de Raven over ons hoofd vliegen. Een lekker weekeinde, al is het eigenlijk nog maar net begonnen...