Staart

Het jaar loopt op zijn eind. Fijn! Nog even en de dagen worden weer langer en dat maakt het leven leuker, vind ik. Sowieso is het geen topjaar. Vogelen is er te weinig van gekomen, en de lijsten waarover ik wel eens rapporteer zijn matig. Ook de lijst met nieuwe soorten is bedroevend klein. Op naar 2018 dus!

Een voorbeeld van dat het niet meezat is de IJseend bij Vleuten. Drie keer sta ik in het gure weer aan de Haarrijnseplas te blauwbekken zonder dat ik die eend vind. Tot vandaag: ik ben vrij en het zonnetje lijkt even door te breken en dus ga ik nog een poging doen. En vind de IJseend vissend en poetsend. Een mooi beest. En ik weet niet hoe dat beestje het doet, maar ik zie hem zelfs een vis verschalken. Ik maak plaatjes en vind zelf de foto van de staart tijdens het onderduiken het leukst.

De Noordelijke gast poetst na het vissen de veren, schudt zich uit en gaat slapen. Gelukkig is er meer te zien: Maria van Antwerpen en Huib de Rooij bijvoorbeeld. Lang niet gezien en heel gezellig dus. Maar ook twee neefjes die zich lastig uit elkaar laten houden in de winter: de Geoorde Fuut en de Kuifduiker. Het verschil zit 'm in het zwart aan de zijkant van de kop en in de nek. En in de manier van duiken: de Kuifduiker duikt met een elegant sprongetje. Het is in dit geval ook de Kuifduiker die duidelijk makker is, of juist wilder omdat hij geen angst heeft voor mensen. Het levert een paar leuke foto's op.

Geoorde Fuut

Scherp zwart en wit onder het oog: Kuifduiker.

Samen met Andre Prins loop ik nog een rondje om de plas om een Bokje te vinden, maar dat lukt niet. De laatste vogel van vandaag is de Grote Zilverreiger die krijsend ons verwenst.

Het weer zal weer druilerig zijn, de komende dagen. Of vogelen nog lukt? Ik weet het niet. Daarom nu alvast een fijne Kerst gewenst, en alle voorspoed in het nieuwe jaar!