Overzichten vogels en foto's

zondag 27 april 2014

Tijd om uit te rukken

Ik ben vroeg opgestaan om eindelijk eens op een telpost te gaan staan, regent het als een gek. Goed moment om de auto te wassen, maar vogelen is niet erg leuk met dit weer. Totdat Gert Vonk belt: "Tijd om uit te rukken…"

In het Noordhollands Duinreservaat is een Roodborstlijster gevonden. Een Amerikaanse soort die nog nooit in Nederland is gezien. Terwijl Gert met Rick Schonewille in de auto springt, pik ik anti-twitcher Marianne Wüstenhoff op bij een carpoolplek. Op naar Heemskerk. In de regen.

Rick is eerder in het duingebied en meldt de vogel, met als bijzin dat hij hoog is weggevlogen. Hoog, meestal betekent dat dat zo'n vogel weg is. Ik sta op dat moment bij de fietsverhuur, samen met veel vogelaars die ik ook gisteren al zag. Iedereen een beetje in de war, want…wat nu? Marianne en ik stappen op de huurfiets om maar het gebied te verkennen. Je weet nooit.

Van Pim Julsing: PW heeft 'm!
Na een kilometer of vijf komen we op de plek waar de Roodborstlijster het laatst is gezien. Samen met John en Marie-José van Gestel, de familie Doorn, Wouter Teunissen, OV-fietser Pim Julsing en nog wat grootheden zoeken we de omgeving af maar vinden alleen grote aantallen Nachtegalen. Zingende Nachtegalen. Leuk, maar daar komen we niet voor. We gaan uit elkaar met de afspraak snel te "piepen" als de vogel tevoorschijn komt.

We zijn ondertussen nat tot op het hemd, maar als de piep komt -zo'n vijftig meter van waar Marianne en ik zijn- maakt dat niet meer uit. Snel vormt zich een groep vogelaars waarbij opvalt dat de emotie hoog oploopt, bij sommigen dan. Dit gedrag is waarom Marianne twitchen niet zo leuk vindt, maar het is ook vermakelijk als je zelf net wat minder fanatiek bent. Ondertussen maak ik in het gedrang en uit de hand een paar foto's van de vogel die door de telescoop goed te zien is, maar die veel te ver weg zit voor een goede foto. Maar hij staat er op….. Ook leuk om te zien hoe Marianne zich in dat geweld staande houdt, en net zo adrenaline-gedreven probeert het beest op de plaat te krijgen, met beslagen bril en natte foto-spullen.




We fietsen rustig weer terug naar de auto, zeiknat en toch gelukkig. Dit is twitchen zoals het hoort: zware omstandigheden, een lastig doel en met heel veel bekenden. En met als resultaten een soort erbij op de levenslijst en een slechte foto. Wat een leuke hobby!

Van Marianne krijg ik een betere foto toegestuurd, het gevolg van het gebruik van een statief (dat ik de hele tijd op mijn rug heb meegezeuld, dus heb ik de helft van de rechten…..). Net even wat beter te zien dat het een vogel is…..

Foto: Marianne 



7 opmerkingen:

Huib zei

Prachtig verhaal.

Maria zei

Wat saai ;-)

Marianne De Vogelkijker zei

HATSJIE! UCHE UCHE. Tsjonge Paul, ik ben nog aan het bijkomen en heb nu geloof ik een acute verkoudheid opgelopen na het lezen van je perfect weergegeven 'wat zijn wij een doorweekte bikkels' verhaal. Gelukkig ben ik inmiddels weer opgedroogd en, zoals ik al op wn schreef: zoiets maakt een nat pak dragelijk!
Het was ondanks het weer toch heel gezellig en goed voor de conditie. Bedankt dat je me oppikte. En ik ben een bizarre twitch ervaring rijker en een heel mooi vogeltje op de levenslijst erbij. Sta nu op 275, ging het toen jij op dat aantal stond niet bij jouw kriebelen.....

PW Fotografie zei

Nee hoor, bij 350 pas....

Huib zei

geen commentaar, anders overtreed ik je blog regels !!!!!!!
groetjes Huib

PW Fotografie zei

Kom op, voor één keer dan.....

Jeroen Bes zei

He Paul,

Ik zag je heel kort toen jij in jubelstemming de terugtocht naar de auto ging maken.
Voor mij verliep het heel anders, alhoewel ik had ook een nat pak.
Toen ik daar boven op die berg aankwam trof ik nog heel veel vrolijke en vooral pratende vogelaars maar bleek de vogel net tien seconden weggevlogen te zijn.
Het was toen net half 3 a 3 uur denk ik.
Tja en daar sta je dan met je goeie fatsoen, tussen allemaal wegtrekkende gelukkige mensen die verhalen vertellen over de prachtige vogel die net weg is.
Maar uiteindelijk na heel veel geduld en nog meer regen werd de vogel om half 6 gelukkig nog teruggevonden.
En volgens mij nog veel beter kunnen bekijken dan jullie , waarbij de vogel op een 150 meter ver weg zat.
Ik zag hem op een kleine 25 meter pfff......
Kijk en dat is nou pas echt twitchen.

He Paul onze ontmoeting was veels te kort.
Dat moet langer de volgende keer.

Groeten Jeroen.