Hij zat er nog, in Westdorpe waar ik eerder was voor de
Giervalk. Zo ver dat je via het buitenland er naartoe moet rijden. Maar reden genoeg om mijn verlof met een dagje te verlengen.
Als ik aankom is de vogel natuurlijk net weg. Gelukkig blijken de (al tevreden) aanwezigen niet heel goed te hebben opgelet, want ik vind de zeldzame zuiderling op een eilandje midden in het gebied. Eigenlijk is het raar dat ik wel een
Oostelijke en een
Steppevorkstaart, beide ver uit Azië, op mijn lijst had en voor deze minder zeldzame zo lang moest wachten. Maar dat is nu voorbij: LIFER! Alleen is de plek waar de jonge vogel zit verre van ideaal voor een foto. Door de kleur is de vogel op deze afstand alleen met een telescoop redelijk te zien.
|
Eerst ver weg! |
Gelukkig vliegt de Vorkstaartplevier op. Normaal ben je daar niet blij mee, maar nu wel. Het beestje, dat vliegend veel weg heeft van een stern, jaagt in de omgeving op insecten en komt af en toe wat meer in de buurt.
|
Maar later dichterbij |
|
En er stond ook een mager paard |
|
Bruinrode ondervleugels |
|
En een witte rand aan de armvleugel |
|
Het is 'm: een nieuwe soort voor mijn Nederland-lijst! |
Na een uurtje verdwijnt de vogel over het kanaal uit beeld, wat vervelend is voor de later arriverende liefhebbers (waaronder
John en M.J. van Gestel, ook op Texel afgelopen weekeinde).
Ik wacht niet op de terugkomst, tevreden met de plaatjes die ik heb van de voor mij nieuwe soort. Thuis zie ik dat de vogel later nog wel is teruggekomen; fijn voor vriend John en worstenbroodjes-master M.J.).
1 opmerking:
Hebben en hoe! wat een mooie vluchtfoto's. Daar zie je wel hoe mooi deze soort is.
(Ik hoop dat je intussen je statief terug hebt.)
groetjes,
Maria
Een reactie posten