Burlen

Zes broers heb ik, zes! En tussen die zes zitten actieve natuurliefhebbers en een paar fotografen. Staatsbosbeheer, IVN, Natuurmonumenten en de Dierenbescherming kunnen al decennialang rekenen op de inzet van de Van De Werken's. Het is dan ook niet raar dat ik vandaag met twee van mijn broers, Robert en Peter, de Amsterdamse WaterleidingDuinen intrek om de bronst van de herten te gaan zien.

We zijn lekker bijtijds in het park waar normaal de herten lui in de bomenrijen rondhangen. Nu is dat anders: het burlen komt van alle kanten wat onrust geeft voor de hinden, de jonge mannetjes en vooral de patserige volwassen mannetjes. Het vraagt het nodige sluipwerk om een beetje in de buurt te komen van het ritueel waarbij af en toe een kort gevecht uitbreekt tussen concurrerende herten.

Sluipende Peter

De pracht van de AWD

Peter vanachter een boom

Tussendoor neemt Robert even de tijd om vrienden te worden met de grazers van meer huiselijke komaf. Ook genieten we van de uitzichten en de vele soorten paddestoelen die na al dat vocht uit de grond en stronken schieten.

Rob maakt vrienden

We treffen op een meer open plek een hele verzameling hinden die onderhorig lijken aan drie of vier mannetjes. We kruipen tussen de bomen om rustig een uurtje te genieten van het schouwspel waarbij het geregeld ratelen van de camera's de aandacht van de herten trekt. Leuk voor de plaat. Tijdens het wachten piept een Kuifmees mijn beeld in. Prachtige vogeltjes die ik maar zelden vrij in beeld krijg. Je bent dus maar druk in zo'n bos met al die actie om je heen....

Ondertussen bibbert mijn telefoon van de meldingen: Regiogenoten zijn op pad voor de Daurische Klauwier bij Waverhoek, Niet-regiogenoten vragen hoe in Waverveen te komen. Ik sta oog in oog met de herten, en denk er niet over om snel te vertrekken. Het is heerlijk weer en een tocht met familie breek je niet zo maar af: ik het die Klauwier al eens op de plaat gezet!

Daurische Klauwier, Texel 2011.

Na een uurtje of vier, na een flinke wandeling en na de spanning van het spel van de herten smaakt de koffie met appelgebak heerlijk. We rijden terug naar ons verzamelpunt in "thuisdorp" Alphen aan den Rijn. De regen begint maar toch rijd ik naar Waverhoek. Het is opnieuw een best eind lopen naar de beste plek om de vogel te zien. De zeldzame Daurische Klauwier die verdwaald is vanuit Mongolië laat zich ook wel van enige afstand bekijken door de kijker van Ellen de Bruin die ik halverwege tegenkom. Dat scheelt een heel eind lopen, al mis ik mogelijk daardoor veel medevogelaars.

Een leuke tocht met broeders, een lekker zonnetje, een boeiend schouwspel en consolidatie van mijn regiolijst..... een lekker dagje!