"Ook een dip neem ik met een lach"

Geen plannen vandaag. Ik moest mijn foto's van gisteren nog afmaken en heb nog wat klusjes. Maar als er een Hop piept in Amsterdam, bel ik de jongens en even later zijn we onderweg naar het Shell-gebouw in Amsterdam-Noord.

Als we aankomen horen we dat de vogel ergens in de ruigte (......) is geland en niet meer is gezien. Natuurlijk struinen we die paar graspollen af, maar we dippen hard. Geen Hop, geen alternatief. Uren wachten op niks!

Nu is vogelen ook een hobby voor gedeelde smart. Cees Struijk, Luuk Punt, Frank van Duivenvoorde, en ook collega-beginner en eeuwig lachebekkie Fred Klootwijk, Robert en Frank en nog een stuk of tien anderen maken de middag toch gezellig. Het is Luuk die de gevleugelde woorden spreekt als ik plagerig de teleurgestelde gezichten van de vogelaars fotografeer: "Dippen hoort erbij, ook een dip neem ik met een lach."

Ik vind troost in die woorden.

Het pratertje is Fred, links Frank

Maar het verhaal gaat verder. Ik sta te koken als ik de melding zie dat de Hop weer terug is. Het is in mijn vogelaarsbestaan nog niet gebeurd dat ik twee keer op een dag een rit maak voor een vogel, maar de Hop is toch wel speciaal. Een prachtige vogel, tenslotte. Ik bel Robert en we gaan nog een keer, nu stapt ook Peter in. Fred is nog in Amsterdam en is vooruit geschoven post.

Als we aankomen blijken een paar van de mensen van de middag nog aanwezig. Zij hebben de Hop dus gezien, en nu is ie weer weg.... Ik moet even denken aan de pruttel van Robert ("ik wil niet twee keer op een dag dezelfde soort dippen"). We kijken de kant uit waar de vogel is gevlogen, wel een uur of zo. We drentelen een beetje uit elkaar om de kansen te vergroten. John van Gestel en zijn vrouw vertrekken breed glimlachend, met hun foto van de Hop.

Het is Robert die de vogel in de schaduw van het Shell gebouw ziet. Niemand die 'm heeft zien aankomen. Allemaal met de neus, camera of kijker tegen het hek aangedrukt bewonderen we de prachtige Zuiderling die rustig in het gras pikt. Helaas is het licht dan al zo matig dat de hoge ISO-waardes moeten worden ingezet, wat korrel op de foto geeft. Maar, hij staat er op!
Ook John (toch weer terug) en Fred schieten betere plaatjes dan ze hadden. Peter en Robert hebben ook een prachtige waarneming, beter dan de eerste keer dat ze een Hop zagen in Nederland. En ik heb weer een nieuwe soort. Iedereen is blij, zelfs als de vogel over het gebouw vliegt en verdwijnt. We gaan deze keer huppelend uit Amsterdam!

Het laatste beeld...