Ik was erbij

Het is zo'n moment waar je niets anders aan hebt dan dat je kunt zeggen dat je erbij was: de supermaan die bloedrood kleurt tijdens een verduistering. Net als bij de Zonsverduistering doe ik een poging om het bijzondere moment op de foto te zetten.

In de avond stel ik mijn camera vast in, zet mijn wekker en om half vijf stap ik mijn bed uit. Buiten is het helder en fris en op dat moment zie ik de maan, die minder "bloedrood" is dan ik verwachtte. En vooral ook veel minder helder. Al mijn camera-instellingen zijn waardeloos en daarbij is de maan ook veel kleiner dan in de avond. Scherpstellen is uiterst lastig en de sluitertijden en ISO-waarde moeten experimenteel: Ik sta nooit midden in de nacht in de lucht te fotograferen.....

Wat mij opvalt is hoe snel de situatie verandert. Het licht verandert in een paar minuten en ook de stand van de maan verandert. Elke paar minuten schuift de maan mijn focus uit, wat dus steeds weer opnieuw instellen betekent! Tegen vijven schijnt de zon al weer zichtbaar op een randje van de maan.

Al met al geen hele scherpe plaatjes. De ruis stoort maar de "bloedmaan" staat op de foto. Ik duik na een half uurtje snel mijn bed weer in voor deel 2 van mijn nachtrust. Ik was erbij!