Folk Dublin!

Een weekeinde Dublin, gewoon omdat we daar nog nooit waren geweest. Ik maak van mijn blog geen reisgids dus ik vertel niet over de oude gebouwen uit lang vervlogen en vaak geweldadige Ierse dagen. En ook niet over de wat rommelige sfeer in de stad, met veel verbouwingswerk wat de stad een beetje een grauwe industriële uitstraling geeft. Een stad tussen oud en modern. Met tussendoor heel veel monumenten die de oude en jonge vrijheidsstrijd van dit land in herinnering houden.

Eén van de redenen om naar Ierland te gaan, is dat mijn Cathy een trouw fan is van U2. We rijden dus even langs The Clarence, in eigendom bij de band. De graffitti-wall blijkt niet veel voor te stellen, en er zijn meer Nederlanders gefopt, lijkt het. In het Hard Rock Café hangt nog wel de Trabant die wij wel eens live hebben gezien.

Maar misschien wel belangrijker is het idee dat de Ieren zo "gewoon" zijn. Net als Nederlanders, maar dan vriendelijker. Wat dan wel weer erg verschilt, is de muzikale historie. En dat etaleert Dublin overal. De stad is vol van straattheater en folkmuziek. 's Avonds zijn we daarom steeds in het oude centrum rond The Temple Bar: Honderden toeschouwers en prima muzikanten als Keywest scheppen een sfeertje van een gemiddeld festival. Dat er dan hier en daar een dronken persoon door het beeld danst, daar stoort niemand zich aan. Ondertussen wagen ook wij ons aan de Guinness.....

Op het pleintje van Temple Lane word ik acuut fan van Mutefish, een folkband die al jaren door Europa trekt, maar hier gewoon en dagelijks op straat speelt. Ik maak -als drummer van de Buurmannen- natuurlijk even kennis met de band, en koop een CD. Iedereen blij.

Nou ben ik getrouwd met de liefste vrouw op aarde, en haar voorstel om een dagje uit de stad te gaan om Howth (gewoon uitspreken als HOUT, het zijn geen Britten!) is vast niet alleen voor haar eigen plezier. Al is het een prachtig stukje Ierland. Met talloze Rouwkwikstaarten!

Op deze plek heb je uitzicht op een eilandje vlak voor de kust: Ireland's Eye. We varen op Kerstavond (flauwe grap, ik weet het; zie de naam van de boot) naar het eiland dat er vanaf het water best ongerept uitziet. De haven is een glibberige steile trap, maar daarna is het genieten. Met een beetje durf kun je vanaf best hoge kliffen de Jan-van-genten, Drieteenmeeuwen en Noordse Stormvogels goed bekijken. Ik heb deze reis geen telelens of verrekijker mee, dus het gaat niet om de details deze keer......

Het genieten zit 'm deze reis ook in het heerlijke eten, en vooral de mensen van Ierland. Ze drinken bier vanaf de vroege morgen, en ze vertellen trots de levensverhalen in kroegjes buiten het centrum. Op zondagmorgen drinken we na een bezoek aan de Guinness-brouwerij koffie in een authentieke sportkroeg (Bakers Bar, Thomas Street) waar een paar oudere dames iedere zondag samen met de kroegbaas liedjes van vroeger zingen. Een vaste gast vertelt ons ongevraagd zijn verhaal, en ik maak een plaatje van zijn zeemansgezicht (hij is bouwvakker).

Ondertussen mis ik de vlucht van de Vale Gier over mijn huis. Vriend Gert heeft 'm wel. Dat ga ik vast nog een paar keer horen.....