De Avonden

Het is niet dat ik niks heb gedaan, integendeel. De afgelopen tien dagen ben ik een paar keer op de telpost bij Lopik geweest en vooral 's avonds op pad geweest om hoenders en kwartels te zoeken.

Die telpost is toch wel een bijzondere ervaring: uren turen, in de hoop dat er wat van belang voorbij komt. Arjan Boele is eraan verslaafd. Ik maak vooral lege uren met een Kraanvogel als hoogtepunt. Niet helemaal mijn ding dus, maar als je aan het "jaarlijsten" bent, wel een goede manier om de lijst te vullen. Alleen heb ik het geluk niet tot nu toe.

De schemering brengt meer, al ben ik regelmatig zeiknat: ik schrijf de roepende Kwartel, Kleinst Waterhoen en het Porseleinhoen bij op mijn lijstje. Alleen de Kwartelkoning, die ook nieuw zou zijn geweest op mijn levensllijst voor de regio, krijg ik niet te horen. En overdag schiet ik af en toe een plaatje van meer gewone soorten.

Nu gelden er wel een paar regels rond het vogelen: Broedende vogels moet je met rust laten. En je moet op de paden blijven in gebieden die niet geschikt zijn om te betreden. En dat Kleinst Waterhoen en het Porseleinhoen zitten in zo'n gebied. Om te voorkomen dat -vooral fotografen hebben de naam de regels te negeren- de aantrekkingskracht van die soorten te groot wordt voor plaatjesmakers, worden die waarnemingen niet gepubliceerd. Maar in de regio weten we natuurlijk wel waar we moeten zijn, we houden het alleen een beetje voor onszelf.

En zo stond ik vandaag netjes op het pad, samen met Gert Vonk, de familie Van Der Meer en een paar toevallige voorbijgangers. Vier rondvliegende Witwangsterns zouden al genoeg zijn voor een leuke avond, en als Peter van der Meer dan ook nog een Porseleinhoen ontdekt is het gezellig feest. Het lukt zelfs wat plaatjes te maken van het verlegen hoen, dat ook nog wordt toegeroepen door een tweede die zich niet laat zien.

Ik ben voor het donker weer thuis vandaag. Lekker dat het eindelijk weer een zomeravond is.