Kinderen....

Onlangs hield Marianne Wustenhoff een verhandeling over kinderen, en dat in de vogelaarswereld. Vandaag zie ik zo'n drama met eigen ogen nadat ik driftig probeer de Koereiger als nummer 300 op mijn lijst te zetten.

Nu heb ik dus al geweldige foto's van zo'n reigertje, maar die bleek (weken later) ontsnapt uit een Belgische dierentuin. En zo wordt dat dier langzaam een schaamsoort. Maar, als de Koereiger mijn doel vervult, is alles vergeven....

Ik tref in de polder bij Everdingen Jeroen Brandjes. Hij heeft het beestje wel gezien, op de momenten dat het met een stel Grote Zilverreigers op de slaapplaats zit. En die plek is nu leeg. Wel honderden Grauwe Ganzen, met één Indische Gans, een stel Brandganzen en Kolganzen. Tussen die Kollen loopt een afwijkend, groot beest. Ik schiet er wat foto's van omdat ik denk dat het een Taigarietgans zou kunnen zijn. Een soort die ik alleen op grote afstand heb gezien en waarvan ik dus geen plaat heb. En deze loopt dichtbij...

Jeroen noemt het "een kandidaat" en een "verdacht beest": vogelaarstaal voor "het zou kunnen maar ik weet het ook niet". Ik zet de vogel als onzeker op Waarneming. Nu maar afwachten wat de specialisten er van denken.

Ik geef de zoektocht op en rijd terug via Hagestein, waar ik even stop bij de recreatieplas. Ik wandel even tussen de Merels en Konijnen en hoor plots kabaal van de plas. Een jonge Fuut stuift door het water om, en daar ging het verhaal van Marianne dus over, de prooi van de ouder op te eisen. Gedwee vermoordt de Fuut de vis (een Baars, denk ik) voordat het wordt overgeleverd aan het kind. Een beeldverslag:

Wel, veel regen, geen Koereiger en een dooie Baars... Wat een dag....